9 അണ്ണേക്ക് അവറെ നിങ്കളെ തണ്ടനേക്ക് കൊടുക്കുകേം കൊല്ലുകേം ചെയ്യും; എൻ നാമം നാലെ എല്ലാ ചാതിയേരും നിങ്കളെ വൊറുക്കും.
മിച്ചമൊള്ളാളുകെ പണ്ണക്കാറാളെ പുടിച്ച് വെക്കം കെടുത്തി കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
അതുനാലെ ഏൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം അറിവാളികളാം നീമപണ്ടിതരുകാടാം നിങ്കകാക്ക് കടത്തിവുടുക്കിനെ. അവറളിൽ ചിലവേരാളെ നിങ്കെ കൊൽകേം ചിലവേരാളെ നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറയ്ക്കുകേം വോറെ വേരാളെ നിങ്കെ എകൂതാ പള്ളികാട്ടിൽ ചാട്ടവാറിൽ അടിയ്ക്കേം പട്ടണത്തിൽ നുൺ പട്ടണത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കേം ചെയ്യും.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ അറിവെ ചൊന്നത് എന്തൊണ്ണാ, ‘ഏൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം അപ്പോശ്ത്തലരുകാടാം അവറകാക്ക് കടത്തിവുടുക്കിനെ; അത്തിൽ ചിലരളെ അവറെ കൊൽകേം ചിലരളെ അവറെ അലക്കശിക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യാകും’.
ഒണ്ണാ ഇതെല്ലാം നടക്കിളത്തുക്ക് മിന്നേ എൻ നാമം നാലെ നിങ്കളെ പുടിച്ച് ചിക്കേ ചെയ്യും. അവറെ നിങ്കളെ കൊണ്ടേയ് നായം നടത്തുകേം എകൂതാ പള്ളീലും ഇരുട്ടറേലും ഇടുകേം രാശാവുക്ക് മില്ലോടും നാട്ടുമന്നരുക്ക് മില്ലോടും കൊണ്ടോയ് നുറുത്തുകേം ചെയ്യും.
“ഉലകം നിങ്കകാൽ വുറോതമായ് ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ നിനച്ചോനിൻ അവറെ നിങ്കാക്ക് മിന്നേ എൻകാലും വുറോതമായിരുന്തെ.
എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളെ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിനാത്തെ, അകനെ എൻ നാമം നാലെ ഇകനയെല്ലാം അവറെ നിങ്കകാൽ ചെയ്യും.
അവറെ നിങ്കളെ എകൂതര് പള്ളികാട്ടിൽ നുൺ പുറത്തിലാക്കും; ഒണ്ണാലും നിങ്കളെ കൊൽനവൻ അതെ തെയ്വത്തുക്ക് ആകമായ് ചെയ്യെ ഒൺ നിനയ്ക്കിനെ കാലം വരിനെ.
നീ ചേന്ത് നിക്കിനെ കൂട്ടമെചൊല്ലി എല്ലാ ഇടത്തിലും എതിരാ താൻ ചൊന്നത് ഒൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; അതുനാലെ അം കൂട്ടമെചൊല്ലി നീ ചൊന്നതൊൺ എങ്കാക്ക് കോക്കോണും ഒണ്ണിരുക്കിനെ.”
“കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, എൻ ഉശിരെ എടുത്തോകോണുമേ” ഒൺ തേവാനോശ് വുളിച്ച് വായാതിയവോളെ അവറെ അവനുക്ക് കല്ലെ ഒറിഞ്ചുകിട്ടേയിരുന്തെ.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിനവേരായൊണ്ണെ പേരിൽ കറുമം അടഞ്ചാ നിങ്കെ വെക്കം കെടുവാനില്ലെ; നിങ്കെ അവനുക്കൊള്ളവനൊൺ നിനച്ചി തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തോണും.
വരുകേക്കിരുക്കിനെ കറുമമെ നിനച്ച് നിങ്കെ പേടിയാതെ; നിങ്കളെ ചോതനെ ചെയ്കേക്ക് പിശാശി നിങ്കളിൽ ചിലവേരാളെ തടവിലാക്കേക്ക് പോനെ; പത്തുനാ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും; എന്നെ നമ്പുനനാലെ അവറെ നിന്നെ കൊണ്ണാലും നീ നമ്പുകേക്കാനവനായ് ഇരിൻ; ഒണ്ണാ ഏൻ നിനക്ക് ഉശിരിലെ കിരികിടമെ തരും.
നീ ഇപ്പെ പിശയ്ക്കിനെ ഇടം ഉരുമനുക്ക് അതികാരമൊള്ളെ ഇടത്തിൽതാൻ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും നീ എന്നിൽ ഉറച്ച് നമ്പിനെ. നിങ്കെ ഇടേൽ ഉരുമൻ ഇരുക്കിനാൻതാൻ എൻ ശാച്ചിയും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ അന്തിപ്പാശെ കൊണ്ണപ്പണും നിനക്ക് എന്നേത്തിലൊള്ളെ നമ്പിക്കയെ വുട്ടതില്ലെ.
“ഏമാനുക്കു തിക്കിനൊള്ളതാനേ?” ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത്തുക്ക്, അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ചേരെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ ഇരുന്ത് വന്തവേരാതാൻ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ ഉടവുറെ അങ്കിയെ ചപ്പി വൊളുക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ.