6 പടയാം പടേ ചൊല്ലിയൊള്ളെ കേൾവിയാം നിങ്കെ കോക്കും; ഒണ്ണാ അലക്കശ്ശിയാതിരുപ്പേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ; അതെല്ലാം നടക്കിളതാൻ; ഒണ്ണാ അത് കടശിയാനത്തുക്കൊള്ളെ അടകാളം നാത്തെ.
കെരോതാ രാശാവ് അതെ കേട്ടോൺ അവനുക്കും എരുശലേമിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂട്ടുക്കും തറു തറുപ്പെ പുടിച്ചെ.
തെയ്വ രാച്ചമചൊല്ലിയൊള്ളെ ഇം നല്ലെ ചേതിയെ ഇവ്വുലകത്തിലെ എല്ലാ ചാതീ ശനത്തുകാലും ശാച്ചിയമായ് വുളിച്ച് ചൊല്ലും; അമ്പോളെ കടശിയാകും.
അകനയായാ ഇകനയെല്ലാം നടക്കോണും ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്തുകാട് എകനെ നടമാകും?” ഒൺ കേട്ടെ.
തോൽവി അടയാതെ നിക്കിനനാലെ നിങ്കെ ഉശിരെ കാപ്പാത്തും.
കലകമെചൊല്ലിയും രാച്ചം രാച്ചത്തുകാക്ക് പോട്ടിയിടിനതപ്പത്തീം നിങ്കെ കോക്കും; ഒണ്ണാ പേടിപ്പാനില്ലെ ഇതെല്ലാം മുതെ നടക്കിളെ കാരിയം താൻ ഒണ്ണാ കടശി വേമായേ ആകാത്ത്.”
“‘അവനെ കുത്തവാളികെ കൂട്ടത്തിൽ എണ്ണി ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ എന്നചൊല്ലിയൊള്ളെ പലകപ്പാട്ട് നടമാകേക്ക് നേരം വന്തിരുക്കിനെ. അതുവോലെ എന്നചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ എളുതിയിരുക്കിനവോലയെല്ലാം നടമാവെ പോനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നിങ്കെ ഇതയം കലയ്ങ്കി പോവാനില്ലെ; നിങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നമ്പുനിൻ, എന്നേത്തിലും നമ്പുനിൻ.
നിമതിയെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്ത് പോനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുവോലെ ഇല്ലെ. നിങ്കെ ഇതയം തേയ്ങ്കോവാനില്ലെ.
കരുത്താവിലെ നാൾ വന്തേയെ ഒണ്ണെ പലകപ്പാട്ടിലോ ചൊല്ലിയെ ചേതീലോ എങ്കെ എളുതിയതൊൺ അവകാശമെ ചൊന്നെ എളുത്തിലോ നിങ്കെ മനശ് വേമാ കലയ്ങ്കി പോകയോ തിക്കിമുട്ടലാവുകയോ ആവാനില്ലെ.
അമ്പോളെ തീവോലെ ചൊവുത്തിരുക്കിനെ വോറൊരു കുതിരെ വന്തെ. അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവനുക്ക് മനിശരുകാടെ അങ്കോട്ടുക്കിങ്കോട്ടുക്ക് കൊൽകേക്കും പൂമീൽ നുൺ നിമതിയെ നാശമാക്കേക്കുമൊള്ളെ അതികാരം കിടച്ചെ; അവനുക്ക് വലിയെ ഒരു വാളും കിടച്ചെ.