44 അകനെ നിങ്കെ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ മനിശൻ മകൻ വരിനനാലെ നിങ്കളും എപ്പണും ഒരിയ്ങ്കി ഇരിൻ.
എന്തൊണ്ണാ മിന്നൽ കിശക്ക് നുൺ പുറപ്പെട്ട് പടിണാറ് പളപളക്കിനവോലതാൻ മനിശൻ മകൻ വരിനത്.
നിങ്കെ കരുത്താവു ഏളെ നാളിൽ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ കവുനമായിരിൻ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുക്കുകേം ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുകേക്ക് വുടാതിരുക്കുകേം ചെയ്യും ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അതുനാലെ പുത്തിനാത്തെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് എണ്ണെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ; അവറെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ തന്നിക്കാട് മണവാളൻ വന്തെ; ഒരിയ്ങ്കിരുന്തവേരാ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ കലിയാണെ വിരുന്തുക്കു പോയ് വാതലെ അടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുന്ത് ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുവെ വുടാത്ത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ.
നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ മനിശൻ മകൻ വരിനനാലെ നിങ്കളും എപ്പണും ഒരിയ്ങ്കി ഇരിൻ.
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ എളിമെ എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ; കരുത്താവു വരുകേക്ക് ആയിരുക്കിനെ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, എല്ലാരാം നായം വിതിപ്പേക്ക് അതികാരമൊള്ളെ തെയ്വം കിട്ടെ വന്തിരുക്കിനെ. അമ്പാൾ നിങ്കളെ നായം വിതിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നിങ്കെ അക്കുമിക്കും കുത്തമെ ചൊൽവാനില്ലെ.
നങ്കെ പിരിയപ്പട്ട് തികിളിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടുക്കിളെ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ കലിയാണം വന്തേയെ അവനുക്ക് ചൊല്ലി വച്ചിരുക്കിനെ ഉളന്താരിച്ചീം ഉടയാളമേ ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ.