39 വൻ തണ്ണി വന്ത് എല്ലാരാം നാശമാക്കിനതുവരേക്ക് എന്തനേത്ത് നടപ്പെ പോനെ ഒൺ അവറാത്തുക്ക് ഒണ്ണുമേ തിക്കിനാപ്പോയെ; മനിശൻ മകൻ വരിനെ നേരമും അകനതാൻ ആകും.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
ഏശു ഒലിവ് മലേൽ ഇരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് മട്ടുമേ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “ഇം കാരിയങ്കാട് എപ്പെ നടക്കും ഒണ്ണും നിൻ വരവ് എപ്പെ ഒണ്ണും ഉലകം നാശമടഞ്ച് പോനത്തിലേം അടകാളം എന്തനേത്ത് ഒണ്ണും ചൊല്ലി തരോണും” ഒൺ കേട്ടെ.
അന്നേരം മനിശൻ മകനിലെ അടകാളം വാനത്തിൽ വെളിപ്പടും; അണ്ണേക്ക് പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതിയേരും മനിശൻ മകൻ വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടിൽ വൻ ചക്കിതിയോടേം തകത്തകെ വെട്ടമോടേം വരിനതെ കണ്ട് ഉടവൻ ചങ്കുക്കടിച്ച് കോത്തേം കുലവേമായ് നിക്കും.
നോകെ പിശച്ചിരുന്തെ കാലത്തിൽ നടന്തതുവോലതാൻ മനിശൻ മകൻ വരവും ആകും.
അണ്ണേക്ക് ഇരണ്ടാ കണ്ടയുശത്തിൽ വേലേ ചെയ്കിട്ടിരുക്കും; ഒരാളെ ഏത്തെടുക്കും ഇനിയൊരാളെ കയ്വുട്ടാകും.
അവറെ നിന്നാം നിൻ കൂട്ടത്തിലൊള്ളെ കുഞ്ചിക്കാടാം അടീക്ക് ഉന്തിയിടും; നിന്നിൽ ഒരു കല്ലുക്കു മീത്തോട് ഒരു കൽ നാതെ നാശമാനെ കാലം വരിനെ. എന്തൊണ്ണാ നിന്നെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മനശ് ഒണ്ടായപ്പണും നിനക്ക് അത് തിക്കിലാപ്പോയെ” ഒൺ ചൊല്ലി വരുത്തപ്പട്ടെ.
തിൻമെ ചെയ്യിനവനെല്ലാം വെളിച്ചത്തുകാക്ക് വുറോതമാ ഇരുക്കിനെ; അവറെ വെളിച്ചത്തുകാക്ക് വരിനതുമില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ അവറെ ചെയ്നടക്കിനെ കെട്ടെ ചെയ്തികയെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് അവറെ ആശിക്കിനതില്ലെ.
ഒൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകത്തിൽ വെളിപ്പടുത്തി ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാട് നിങ്കാക്ക് വാരാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.”
തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ അറിവുകാടെ വീയ് ഒറിഞ്ചനാലെ തെയ്വം അവറളെ ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ മോശമാനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ മനശീക്ക് ഏത്തു കൊടുത്തെ.
മിന്നൊരു കാലത്തിൽ തെയ്വം കൽപ്പനെ ഇടുകേം വാനമാം പൂമിയാം പടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ ഒണ്ണത്തിലെ ചത്തിയം അവറെ മനശാരെ മറന്തിരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉടയാ വാക്കുനാലെ പൂമിയെ തണ്ണീൽ നുണ്ണും മീത്തുക്ക് കുടത്തതും അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാത്തെ.