31 അവൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കാകളെ ചത്തത്തോടെ കടത്തി വുടുക്കും. അവറെ അവനുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ ഉലകത്തിലെ ഒരത്തത്തിലിരുന്ത് ഇനിയോര് അത്തം വരേക്ക് നാലുകോട്ടിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി എടുക്കും.
അണ്ണേക്ക് മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കടത്തിവുട്ട് ആളുകളെ പാപമെ ചെയ്യെ വച്ചവേരാളാം കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ്യവേരാളാം ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി ചേത്ത്,
തെയ്വം അന്നാളെ കുറയാതിരുന്താ ഒരു മനിശനും രച്ചപ്പെടാത്ത്; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തവേരാനാലെ അം നാളുകെ ഒരുത്തിനെയാകും.
എന്തൊണ്ണാ കളവാണി കിരിശ്ത്തുക്കളും കളവാണി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും വന്താലെ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തയാളുകളക്കൂടി തിശനാത്തെ വശീൽ നടത്തുവേക്കുചൂട്ടി ചരിയാനെ അടകാളമാം അരിശുകമാം കാട്ടും.
അത്തി മരത്തിൽ നുൺ ഒരു പാടമെ പടീൻ; അത്തി മരത്തിലെ കൊമ്പ് തളുക്കിനവോളെ വേടകാലം കിട്ടയായേയെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
പിന്നയവൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ വുട്ടാലെ മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് ഉലകത്തിലെ നാലുകോട്ടിലിരുന്തും പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ കൂട്ടി കുടക്കും.
മനം തിരുപ്പിളതപ്പത്തീം പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടക്കിനതപ്പത്തീം എരുശലേമിലിരുന്ത് ഉലകത്തിലെ മാനടവൻകാൽ ബൂറാ അവൻ നാമത്തിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലോണുമൊൺ എളുതിയിരുക്കിനെ.
അങ്ക് ഇരുന്തെ ആളുകേക്കുചൂട്ടി മട്ടുമില്ലെ അങ്കിങ്കാ കലഞ്ച് പോയ് പിശയ്ക്കിനെ തെയ്വ മക്കളെ മൊത്തമാ കൂട്ടി വരുത്തുകേക്കുച്ചൂട്ടീംതാൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്.
അകനയൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചെയ്യത് എന്തൊൺ എകൂതരുക്ക് കോപ്പേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലയേ? ഇല്ലെ, അതെ കേട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ, അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതെചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതി ഉലകം ബൂറാ പരന്തിരുക്കിനെ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ.
അത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ തക്കെ നേരമാനവോളെ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ നേരമായവോളെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും ഒള്ളതു മുച്ചൂടാം കിരിശ്ത്തുവിലെ അതികാരത്തുക്ക് കീളെ മൊത്തമാ കൂട്ടി കുടക്കോണും ഒണ്ണതുതാൻ അവനുക്കിരുന്തെ പിരിയം.
വൻ ചത്തമോടൊള്ളെ കൽപ്പനയോടേം മുയ്ക്കമാനെ തൂതൻ ഒച്ചയോടേം തെയ്വത്തിലെ കാകളെ ചത്തത്തോടേം കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറങ്കി വരുകേം കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പി ചത്തയാളുകെ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാക്കു മിന്നേ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യും.
നങ്കെ കരുത്താവനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനതചൊല്ലീം നങ്കെ അവനും മത്തും കൂടി ചേന്തോനതചൊല്ലീം നിനയ്ക്കിനവോളെ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കകാൽ കെഞ്ചി കോക്കിനത് എന്തൊണ്ണാ,
തെയ്വം കുരവുടിനെ ഒരു ചത്തമെ ഇശ്രവേലിയരുകാട് കേട്ടെ. ഒണ്ണാ അതെ നുറുത്തോണുമെ ഒൺ അവറെ കേണെ.
എൻ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ കണ്ടെ ഏളു വെള്ളികാട്ടിലേം ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടിലേം മറുമമും ഇന്താൻ, ഏളു വെള്ളികാട് ഏളു ശവകാട്ടുക്കൊള്ളെ തൂതരുകാടുതാൻ; ഏളു നിലവിളക്ക് ഏളു ശവകാടും.”
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
അതോഞ്ച് പൂമീക്ക് മീത്തോടും കടലുക്ക് മീത്തോടും മരത്തുക്ക് മീത്തോടും കാത്ത് അടിയാതിരുപ്പേക്ക് നാല് തൂതരുകാട് നാലുകാത്താം പുടിച്ച് പൂമീലെ നാലുകോടും നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
അമ്പോളെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് ഏള് തൂതരുകാട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അവറാത്തുക്കു ഏളു കാകളങ്കാട് കിടച്ചെ.