8 പിന്നെ അവൻ ഉടയാ പണ്ണക്കാറാളെ വുളിച്ച്, ‘കലിയാണെ വിരുന്ത് ഒരിയ്ങ്കിരുക്കിനെ ഒണ്ണാ വുളിച്ചവേരാക്ക് അത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമില്ലെ.
രാശാവുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ കിരുക്കുറയ്ങ്കി പടയാളികളെ കടത്തിവുട്ടു അം കുലകാറാളെ കൊൺ പട്ടണമെ ചുട്ടൊറിഞ്ചെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ മുയ്ക്കമാനെ തെരുവീതീൽ പോയ് കാണവനയെല്ലാം കലിയാണെ വിരുന്തുക്ക് വുളീൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ
കലിയാണക്കാറൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനവോളെ വിരുന്താളികെ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുക്കേക്ക് മുടിയുമീ? നിച്ചമാ ഇല്ലെ; ഒണ്ണാ കലിയാണക്കാറൻ അവറളെ വുട്ടു പുറിയിനെ കാലം വരും; അണ്ണേക്ക് അവറെ നോയ്മ്പെ എടുക്കും.
ഒണ്ണാ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഉലകത്തിൽ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവേരാ ആൺപെൺ എടുക്കിനതില്ലെ; കിടത്തി കൊടുക്കിനതുമില്ലെ;
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പവുലോശും ബർന്നബാശും ചുണയാ എകൂതരുകാക്ക്, മിന്നേ നിങ്കകാൽ താൻ തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലവേണ്ടിയിരുന്തത്; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമിരുക്കിനെ പിശപ്പിൽ നുൺ നിങ്കെ നിങ്കളമേ ഓകം നാത്തവേരാ ആയ്ക്കാച്ചെ; അതുനാലെ ഇനി എങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ തെയ്വ വശനമെ ചൊൽവെ മണ്ണെ.
ഇതെല്ലാം തെയ്വം നീതിയോടെ നായം വിതിക്കും ഒണ്ണത്തുക്ക് തെളിവാനെ. അകനെ നിങ്കളെ കറുമമടേകേക്ക് ഇടയാക്കിനെ തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് നിങ്കെ ഓയ്ക്കമാനവേരാളുമാകും.
ഉശിരു മരത്തിൽ നുൺ കനിയെ തിൻബേക്കും പട്ടണത്തിലെ വാതൽ വശീക്ക് കടക്കിളത്തുക്കും ഉടവുറെ അങ്കികാടെ ചപ്പിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ.
ഒണ്ണാലും തുണി അശിങ്കമാകാത്തെ കൊഞ്ചമാളുകെ ശർത്തീശിൽ നിനക്കൊണ്ട്. അവറെ ഓയ്ക്കമൊള്ളവേരാനാലെ വെള്ളെ തുണികാടെ ഇട്ട് എൻ കൂട്ടത്തിൽ നടക്കും.