7 രാശാവുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ കിരുക്കുറയ്ങ്കി പടയാളികളെ കടത്തിവുട്ടു അം കുലകാറാളെ കൊൺ പട്ടണമെ ചുട്ടൊറിഞ്ചെ.
മിച്ചമൊള്ളാളുകെ പണ്ണക്കാറാളെ പുടിച്ച് വെക്കം കെടുത്തി കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാ പണ്ണക്കാറാളെ വുളിച്ച്, ‘കലിയാണെ വിരുന്ത് ഒരിയ്ങ്കിരുക്കിനെ ഒണ്ണാ വുളിച്ചവേരാക്ക് അത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമില്ലെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ തങ്കാക്കു രാശാവായ് ഇരുക്കവേണ്ടാ ഒൺ ചൊല്ലിയെ ഇം എതിരികളെ ഇക്കു കുടത്ത് എനക്ക് മില്ലോട് വച്ച് കൊണ്ണൊറീൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.”
അണ്ണേക്ക് എകൂതാ തേശത്തിൽ ഇരുക്കിനവേരാ മലേക്ക് ഓടി മണ്ടട്ടെ; പട്ടണത്തുക്ക് നടുവെ പിശയ്ക്കിനവേരാ അങ്കെ വുട്ടു മണ്ടട്ടെ; കൂറാ ഇരുക്കിനവേരാ പട്ടണത്തിൽ ഓറാതേം ഇരുക്കട്ടെ.
അവറെ വാളിൽ ചാവുകേം ഉലകത്തിലെ എല്ലാ ചാതീകാട്ടുക്കും അടിമകാടായി കൊണ്ടോകേം എകൂതാ ചാതീൽ അല്ലാത്തവേരാക്കൊള്ളെ കാലം തികേനവരേക്ക് എരുശലേമെ അവറെ ഉടവുറെ പാതപീടമായ്ക്കി നാശമാക്കുകേം ചെയ്യും ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടി എങ്കെ അവറകാൽ വശനമെ ചൊന്നതെ വിലക്കുകേക്ക് എകൂതര് നോയ്ക്കെ; ഇകനെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്തെ പാപങ്കാടെ അവറെ ചെയ്യോച്ചെ. ഒണ്ണാ കടശീക്ക് തെയ്വത്തിലെ കോപം അവറളേത്തിൽ വന്തേയെ.