19 കരമെ കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ ഒരു തുട്ടെ കാട്ടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അവറെ അവനുക്ക് ഒരു വെള്ളി തുട്ടെ കൊടുത്തെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “നിച്ചമാ” ഒൺ ഏൽത്തെ. പത്തിരോശ് കൂരേൽ വന്തവോളെ ഏശു മിന്നേ അവൻകാൽ, “ശീമോനേ നിനക്ക് എന്തനേത്ത് തോണെ? ആരുനേ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട്ടുക്ക് കരമെ കൊടുക്കിനത്? രാശാവിലെ ചൊന്തെ മക്കളോ അന്നിയരോ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അം പണ്ണക്കാറൻ അങ്ക് നുൺ പോമവോളെ തനക്ക് നൂറ് വെള്ളി അണെ കടമ്പട്ടെ ഒരു കൂട്ട് പണ്ണക്കാറനെ കണ്ടെ; അവൻ കുരളെ പുടിച്ച് നെയ്ക്കി ‘നീ എൻകാൽ കടമ്പട്ട് ഇരുക്കിനതെ തന്ത് കടനെ ഓയ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഒരുനാത്തേക്ക് ഓരോ വെള്ളി അണയെ കൊടുക്കാമൊൺ ചൊല്ലി തീർപ്പായ്ക്കി അവറളെ മുന്തിരി തോട്ടത്തുക്ക് വേലേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശുവുക്ക് അവറളിലെ കുറുപ്പുകെട്ട നിനവ് തിക്കിലൊണ്ടായതും, “നരി ചാമിക്കാറാളേ, നിങ്കെ എന്നെ ചോതനെ ചെയ്യിനത് എന്തുക്ക്?
അവൻ അവറകാക്ക്, “ഇത്തിൽ കാണ ഉരുവമും പേരും ആര് പങ്ക്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണാലെ അവറെ കുടത്തെ തുട്ടെ നോയ്ക്കോൺ, “ഇത്തിൽ കാണ ഉരുവമും പേരും ആര് പങ്ക്” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് “രാശാവ് പങ്ക്” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
“ഒരു നാളേലെ കൂലിയാനെ ഒരു വെള്ളി തുട്ടുക്ക് ഒരു കിലോ കോതമ്മേം ഒരു നാളേലെ കൂലീക്ക് മൂണ് കിലോ കുറുമ്പുല്ലാം ഒണ്ണാ എണ്ണക്കും വീഞ്ചുക്കും കേടെ വരുത്തുവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊന്നെ ഒരു ഒച്ചെ നാല് ചീവാതികാട്ടുക്കും നടുവെ നുൺ ഏൻ കേട്ടെ.