12 ‘ഇണങ്കാ, നീ കലിയാണത്തുക്ക് ഇടിനെ ഉടനടയെ ഇടാതെ എകനെ അകത്തിൽ വന്തെ?’ ഒൺ രാശാവ് കേട്ടെ. ഒണ്ണാ അവനുക്ക് പേച്ച് വാത്തെ മുട്ടിയേയെ.
ഒണ്ണാ മുന്തിരി തോട്ടത്തിലെ ഉടയാ അവറളിൽ ഒരാകാക്ക്, ‘ഇണങ്കാ, ഏൻ നിൻകാൽ ഒരു അന്നിയായമാം ചെയ്യതില്ലെ; ഒരു വെള്ളി അണേക്ക് ഒരുനാ വേലെ ചെയ്യാമൊൺ നീ ചൊല്ലി ഒത്തതാനേ?
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഇണങ്കാ, നീ എന്തുക്ക് വന്തെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അന്നേരമേ അവറെ കിട്ടേക്ക് വന്ത് ഏശുവെ പുടിച്ചെ.
തെയ്വം ആശിക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനത്തിൽ നീമപണ്ടിതരക്കാട്ടീം പരീശരക്കാട്ടീം നമ്പുകേക്കാനവേരാ ആകാതിരുന്താ മേലോകത്തുക്ക് കടക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് മുടിയാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
തെയ്വം നീമമെ കൊടുത്തത് മനിശെ മാനടവൻകാട് എല്ലാരും പാപികതാൻ ഒൺ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കും തിക്കിലാതെ ഏൻ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ ഒൺ ആരും ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്കും ചൂട്ടിതാൻ. തെയ്വം അം നീമത്തിലെ അടിത്താനത്തിൽ ഒവ്വൊരാളാം നായം വിതിക്കും.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
ഇകനയൊള്ളവൻ കോളാര് പുത്തി ഒള്ളാളും പാപമെ ചെയ് നടക്കിനവനും ഉടയാളുക്കേ വിനേ ഇടിനാളും താൻ ഒൺ നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ.