44 ഇം കല്ലിൽ ബൂശിനവൻ തകർന്തോകും. അത് ആരളേത്തിൽ ഒണ്ണാലും ബൂന്താ അത് അവനെ തൂശിയായ് മണ്ടും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കകാൽ നുൺ എടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനെ ചാതീ ചനത്തുക്ക് കൊടുക്കും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് പിന്നേം ചൊന്നെ.
വലിയെ പൂയാരിയേരുക്കും പരീശരുകാട്ടുക്കും അവൻ ചൊല്ലിയെ കതകാടെ കേട്ടതും തങ്കളചൊല്ലിതാൻ അവൻ ചൊല്ലിയത് ഒൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ.
തെയ്വ പുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ മനിശൻ മകൻ നാതയാകും ചത്തിയം; ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനവനുക്ക് അമ്മച്ചേ ചരിയാനെ കറുമം; അവൻ പുറകാതിരുന്തതായപ്പെ അവനുക്ക് നല്ലത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് മാനടവൻകാട് മൊത്തമാ, “അവൻ ചാവിലെ കുത്തം എങ്കളേത്തിലും എങ്കെ മക്കമറുങ്കണ്ണിയേത്തിലും വന്തോട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ശിമയോൻ അവറളെ കൂശാടി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവുകാൽ, “ഇം പുള്ളെ ഇശ്രവേലിലെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ കനേംവേരാക്ക് രച്ചേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാക്ക് നാശത്തുക്കും തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനാതാൻ. മറുത്ത് ചൊന്നെ കനേകംവേരാക്കു അവൻ തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അടകാളംതാൻ.
“അം കല്ലിൽ ബൂശുനവനെല്ലാം തകർന്തോകും; അത് ആരളേത്തിൽ ഒണ്ണാലും ബൂന്താ അത് അവനെ തൂശിയായ് മണ്ടും.”
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ അതികാരം കിടയാതവോയപ്പെ നിനക്ക് എന്നേത്തിൽ ഏളതൊരു അതികാരമും നാപ്പോവനായെ. അതുനാലെ എന്നെ നിൻ കയ്യിൽ ഏത്തു തന്തവൻ വൻ പാപിതാൻ.”
അതുനാലതാൻ തിരുവെളുത്തിൽ, “ഏൻ അവനെ ശീയോനിൽ ഒരു തടങ്കൽ പാറയായ് വയ്ക്കിനെ. അവനിൽ നമ്പുനവനാരും പുടച്ച് ബൂശാത്ത്” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത്.
അതുമട്ടുമില്ലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടി എങ്കെ അവറകാൽ വശനമെ ചൊന്നതെ വിലക്കുകേക്ക് എകൂതര് നോയ്ക്കെ; ഇകനെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്തെ പാപങ്കാടെ അവറെ ചെയ്യോച്ചെ. ഒണ്ണാ കടശീക്ക് തെയ്വത്തിലെ കോപം അവറളേത്തിൽ വന്തേയെ.
അവറെ തള്ളി ഒറിഞ്ചെ കല്ല് അവറളെ ബൂത്തെ വയ്ക്കിനെ കല്ലായ് മാറിയെ; തെയ്വ വശനമെ കോളാത്തതുനാലെ അവറെ കല്ലിൽ പുടച്ചി ബൂശിനെ; ഇതുതാൻ അവറാത്തുക്കൊളെള വിതി.