18 നങ്കെ എരുശലേമുക്കു പോനെ; അങ്ക് വച്ചി മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ വലിയെ പൂയാരിയേരും നീമപണ്ടിതരുകാടും കയ്യിൽ അകപ്പെടും; അവറെ അവനുക്ക് ചാവ് തണ്ടനെ കൽപ്പനെ ഇടുകേം,
ചാതീക്കുചൂട്ടി ചാനെ ശീമോൻ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്ത്.
അണ്ണേക്കിരുന്ത് ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്, “ഏൻ എരുശലേമുക്കു പോവുകേം മൂപ്പരുകാടും വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും തണ്ടിക്കുകേം കൊല്ലുകേം മൂണാമതുനാ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം ചെയ്യും” ഒൺ ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കെ.
“നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളവോലെ ഇരണ്ടുനാ ഓഞ്ച് പെശകാതാനേ വരിനത്? അണ്ണേക്ക് മനിശൻ മകനെ ശിലുവേൽ തറപ്പേക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കാക്ക് എകനെ ഇരുക്കിനെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് “അവൻ കുത്തക്കാറനും ചാവുക്ക് തകുന്താളും താൻ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
കരിമ്പിലച്ചേക്കേ വലിയെ പൂയാരിയേരും മാനടവൻ മൂപ്പരുകാടുമെല്ലാം കൂടി ഏശുവെ കൊൽകേക്ക് തണ്ടമാനമിട്ടെ.
“ഇനി നങ്കാക്ക് എന്തുക്കുനേ വോറേ ശാച്ചി? അവൻ വായിൽ നുണ്ണേ നങ്കെ കേട്ടേയതാനെ?” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം മിന്നേ നിനച്ച് കൂട്ടിയവോലെ നശരായൻ ഏശുവെ നിങ്കകാൽ തന്തെ; നിങ്കെ അവനെ നിച്ചനാത്തവേരാ കയ്യാരെ ശിലുവേൽ തറപ്പിച്ച് കൊണ്ണാച്ചെ.