11 അം കൂരേൽ പോയി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവ് കൂട്ടത്തിൽ കണ്ട്, കുമിടവായ്ങ്കെ; മാരാപ്പെ പിരിച്ച് കുടത്തെ തങ്കം, തെള്ളി, മൂര് ഇതുകാടെ ബൊകുമാനമായ് അവനുക്ക് മില്ലോട് വച്ചെ.
ഏശുകിരിശ്ത്തു പുറന്തത് ഇകനതാൻ: അവൻ തള്ളയാനെ മറിയാവെ ഓശേപ്പുക്ക് കിടത്തി കൊടുപ്പേക്ക് ചൊല്ലിവച്ചിരുന്തെ; ഒണ്ണാ അവറെ കൂടി ചേരിനത്തുക്ക് മിന്നേ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ ഉടയാ വകുറായ് ഇരുക്കിനെ ഒൺ അപ്പിണുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ.
മനിശെ മാനടവൻകാൽ ഏശു കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ അവൻ തള്ളേം തമ്പിയേരും അവൻകാൽ കുരവുടുവേക്ക് ആശയോടെ പുറത്തോട് നുണ്ണെ.
അന്നേരം വള്ളത്തിലൊണ്ടായെ ശിശിയരുകാട്, “നിച്ചമാ നീ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ.
വെള്ളിയെ കണ്ടതുനാലെ അവറെ ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമോറിയെ.
“എകൂതര് രാശാവായ് പുറന്തെ പുള്ളെ ഏടെ? അവൻ പുറന്തേയെ ഒൺ വെളിവാക്കിനെ വെള്ളിയെ എങ്കെ കിശക്കോട്ടിലെ വാനത്തിൽ കണ്ട് അവനെ വണങ്കുകേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
പുടീയൊൺ അവറെ പോയ് ഓശേപ്പാം മറിയാവാം പുൽ തൊട്ടീൽ കിടക്കിനെ പുള്ളയാം കണ്ടെ.
അന്നേരം അവെ അവറകാക്ക് വരുകേം തെയ്വ നാമമെ മകിമപ്പടുത്തുകേക്കും തലവച്ചെ. എരുശലേമിലെ വീണ്ടെടുപ്പുക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുന്തെ എല്ലാരുകാലും അവെ പുള്ളയെചൊല്ലി ചൊല്ലിയെ.
മിന്നേ ഒരു റാവ് ഏശുവുകാക്ക് വന്തെ നിക്കോതിമോശും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ വന്തെ; നിക്കോതിമോശ് ഒരുവോളെ മുപ്പത് കിലോ മൂരാം തെള്ളിയാം കലത്തിയെ നല്ലെ മണമൊള്ളെ ഒരു തയിലമാം എടുത്ത് വന്തെ.
ഏൻ തൂതനെ വണങ്കിളത്തുക്ക് അവൻ കാൽകാക്ക് ബൂന്ത് അമ്പോളെ അവൻ എൻകാക്ക്, “അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിന്നവോലേം ഏശുവിലെ വശനമെ നമ്പിയെ നിൻ ഇണങ്കരുവോലേം ഒരു ഏവൽക്കാറൻ താൻ ഏൻ; തെയ്വമെ മട്ടും വണങ്കിൻ; പലകപ്പാട്ടിലെ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയം ഏശുവിലെ വശനം താൻ.”
എടുത്തപ്പെ നാല് ചീവാതികാടും ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കുഞ്ചി ആട്ടുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ. ഒവ്വൊരാളും ഓരോരോ വീണയാം തെയ്വ മക്കെ വായാത്തുകയാനെ തൂപം നുറഞ്ചെ പൊൻ കുടങ്കാടാം പുടിച്ചിരുന്തെ.