23 ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാൽ, “‘കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ മേലോകത്തുക്ക് കടക്കിനത് ചരിയാനെ കറുമം താൻ’ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
മുൾപാളീക്കിടേൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ തെയ്വ വശനമെ കേട്ടാലെ ഇം ഉലകത്തിലെ ചിന്തനേലും ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തുകാക്കൊള്ളെ പിരിയമുംനാലെ അം വശനമെ നെശിക്കിനവേരാ. അവറാത്തുക്ക് വെള്ളാമെ വിളേനവോലെ കനിയെ തരുവെ കൂടാത്ത്.
അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ തിരുമ്പി കുശന്തെ പുള്ളകാടുവോലെ ആകാതിരുന്താ ഒരുനാളും മേലോകത്തിൽ കടകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അം ഉളന്താരീക്ക് കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഇരുന്തനാലെ ഇം വശനങ്കാടെ കേട്ടത്തിലെ കവലപ്പട്ട് മണ്ടിയേയെ.
ചേരളിൽ ആരുനേ തന്താരുക്കിരുന്തെ പിരിയമെ ചെയ്യത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. “വലിയെ മകൻ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും വേശികാടും നിങ്കാക്ക് മിന്നേ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനെ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
തെയ്വം ആശിക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനത്തിൽ നീമപണ്ടിതരക്കാട്ടീം പരീശരക്കാട്ടീം നമ്പുകേക്കാനവേരാ ആകാതിരുന്താ മേലോകത്തുക്ക് കടക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് മുടിയാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
പിന്നെ ഏശു ചുത്താം നോയ്ക്കാപ്പിലെ ശിശിയരുകാൽ, “കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് ചരിയാനെ കറുമം താൻ.”
അവൻ ചരിയാനത്തിൽ കവലയടഞ്ചിരുക്കിനതെ കണ്ടാലെ, “കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് ചരിയാനെ കറുമം താൻ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ; പുതുവനായ് പുറകാതവോയാ തെയ്വ രാച്ചമെ കാൺമ്പേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, തെയ്വം നിങ്കളെ വുളിച്ചവോളെ നിങ്കെ എകനെ ഇരുന്തതൊൺ നിനേനിൻ; മനിശെ മാനടവൻ നിനവുക്കൊണ്ണാ നിങ്കളിൽ പലെ ആളുകേം അറിവൊള്ളവേരാളോ ചാതീൽ പുടിപാട് ഒള്ളവേരാളോ വലിയെ കൂരക്കാറാളോ ഇല്ലെ.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ പാവമാനവേരാളെ മാനം കെടുത്തി ഇരുക്കിനെ. പണക്കാറാതാൻ നിങ്കളെ തൊന്തരവെ ചെയ്യിനത്; അവറതാനേ നിങ്കളെ നായമിടിനാനുക്ക് കട്ടായമാ വലിച്ച് കൊണ്ടോനത്.