27 അന്നേരം അം രാശാവുക്ക് അം പണ്ണക്കാറൻകാൽ കനിവ് ഒണ്ടായ് അവനെ കടത്തി വുടുകേം കടനെ ഇളച്ചു കൊടുക്കേം ചെയ്യെ.
അം പണ്ണക്കാറൻ അങ്ക് നുൺ പോമവോളെ തനക്ക് നൂറ് വെള്ളി അണെ കടമ്പട്ടെ ഒരു കൂട്ട് പണ്ണക്കാറനെ കണ്ടെ; അവൻ കുരളെ പുടിച്ച് നെയ്ക്കി ‘നീ എൻകാൽ കടമ്പട്ട് ഇരുക്കിനതെ തന്ത് കടനെ ഓയ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം രാശാവ് അം പണ്ണക്കാറനെ വുളിച്ച്, ‘കുറുപ്പുനാത്തെ പണ്ണക്കാറനേ, നീ എൻകാൽ കെഞ്ചിയവോളെ ഏൻ അം കടനെ ഇളച്ചു തന്തതാനേ?
ഒണ്ണാ അവറെ കയ്യിൽ അണെ തിരുപ്പി കൊടുപ്പേക്ക് നാപ്പോയനാലെ അവൻ ഇരണ്ടാ കടനാം വേണ്ടയൊൺ വച്ചെ; അകനയൊണ്ണാ അത്തിൽ ആരുനേ അവൻകാൽ ചരിയാനെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിളത്” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ, “കനേകമാ കടനെ ഇളച്ചു കിടച്ചാ താൻ ഒൺ ഏൻ നിനയ്ക്കിനെ” ഒണ്ണെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ അതെ വിലയിരുത്തിയത് ചരിതാൻ” ഒണ്ണെ.