26 അത്തുക്ക് അം പണ്ണക്കാറൻ അം രാശാവ് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, ‘എശമാനനേ, എൻകാൽ മന്നിക്കോണുമേ; ഏൻ എല്ലാ കടനാം തന്ത് ഓച്ചോളെ’ ഒൺ കെഞ്ചിയെ.
അവൻ കൂട്ടാളി അടീൽ ബൂന്ത്, ‘എൻകാൽ മന്നിക്കോണുമേ ഏൻ കടനെ തന്ത് ഓച്ചാളെ’ ഒൺ അവൻകാക്ക് കെഞ്ചിയെ.
അം കൂരേൽ പോയി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവ് കൂട്ടത്തിൽ കണ്ട്, കുമിടവായ്ങ്കെ; മാരാപ്പെ പിരിച്ച് കുടത്തെ തങ്കം, തെള്ളി, മൂര് ഇതുകാടെ ബൊകുമാനമായ് അവനുക്ക് മില്ലോട് വച്ചെ.
അമ്പോളെ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ചെ ഒരു മനിശൻ ഏശൂവുകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് കുമിടെ വായ്ങ്കി, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് മനശിരുന്താ എന്നെ ചുകമാക്കേക്ക് മുടിയും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ, “കനേകമാ കടനെ ഇളച്ചു കിടച്ചാ താൻ ഒൺ ഏൻ നിനയ്ക്കിനെ” ഒണ്ണെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ അതെ വിലയിരുത്തിയത് ചരിതാൻ” ഒണ്ണെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വം ഒരാളെ നീതിമാനായ് കാണതെ എകനയൊൺ പടിക്കേക്ക് അവറെ പാണപ്പടിനതില്ലെ; പകറം തൻകൊണ്ടീക്ക് നീതിമാൻമാരാകേക്ക് അവറെ ആശിക്കിനെ; അതുനാലെ അവറെ തെയ്വത്തിലെ നീതീക്ക് കീൾപ്പടിനതില്ലെ.