20 എന്തൊണ്ണാ ഇരണ്ടോ മൂണോവേരാ എൻ നാമത്തിൽ കൂടി വരിനാനെല്ലാം അവറെ നടുവെ ഏൻ ഒണ്ടൊൺ പിന്നേം നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
അന്നേരം പത്തിരോശ് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, ആരൊണ്ണാലും എൻകാൽ പിന്നേം പിന്നേം പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്താ എത്തിനെ വട്ടം ഏൻ മന്നിക്കോണും? ഏളുവട്ടം മതിയീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
വാരത്തിലെ മുതനായാനെ അണ്ണേക്ക് അന്തിയോട് ശിശിയരുകാട് എകൂതരെ പേടിച്ച് വാതലെ അടച്ച് മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാൽ വന്ത് നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒരു വാരമോഞ്ച് ശിശിയരുകാട് എല്ലാരും പിന്നേം കൂരയകത്തിൽ മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ; തോമശും അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ; വാതലെ അടച്ചിട്ടിരുക്കുമെ; ഏശു അവറാത്തുക്ക് നടുവെ നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, അബുറാകാം പുറക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയേ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലും കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലും നമ്പുനെ തെശലോനിക്കാവിലെ ശവേലെ ആളുകേക്ക് ശീലാശും തിമോത്തിയോശും മത്തും പവുലോശാനെ ഏൻ എളുതിനത്, നിങ്കാക്ക് ഇരക്കമും അമതീം കിടയ്ക്കട്ടെ.
കിരിശ്ത്തുഏശുവിൽ പെയ്ങ്കാളുമാനെ അപ്പിയാവുക്കും എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വ വേലേ ചെയ്യെ അറുക്കിപ്പോശുക്കും നിൻ കൂരേൽ കുമിടെ വാങ്കുവേക്ക് കൂടി വരിനവേരാക്കും എളുതിനത്,
എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,
കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ ഒരു വൻ ചത്തം ചൊന്നതായ് ഏൻ കേട്ടത്, “ഇതി, മാനടവൻ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കൂടാരം; അവൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പിശയ്ക്കും; അവറെ അവനുക്കൊള്ളവേരായായിരുക്കും; തെയ്വമേ അവറളിലെ തെയ്വമായ് അവറെ കൂട്ടത്തിൽ കുടിയിരുക്കും.