17 അവറെ ചൊന്നത്തുക്കും അവൻ വിലേ കൊടാതവോയേ ശവേക്ക് മില്ലോട് ചൊല്ലോണും; ശവെ ചൊന്നതാം കോളാതവോയെ അവൻ നമ്പിക്കെ നാത്താളും കരമെ പിരിക്കിനാവോലേം ഇരുക്കട്ടെ.
പിലിപ്പോശ്, ബെർത്തലോമായി, തോമശ്, കരമെ പിരിക്കിനെ മത്തായി, അൽപായി മകനാനെ ആക്കോവ്, തത്തായി,
മനിശൻ മകൻ തുൺ കുടിയ്ക്കിനവനായ് വന്തെ; അവനെ തീനാശക്കാറനായും കുടികാറനായും കരമെ പിരിക്കിനവേരാകാലും പാപികകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനാ ഒണ്ണും നിങ്കെ ചൊന്നെ; തെയ്വം തരിനെ അറിവ് എന്നത് അതെ പാലിച്ചി നടക്കിനെ ആളുകേൽ കാണും.”
നിങ്കകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻകാൽ മട്ടും ആത്തിരമാ ഇരുന്താ തെയ്വം നിങ്കാക്ക് എകനെ കൂലിയെ തരും? കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും അകനയേ ചെയ്യിനതാനെ?
നിങ്കെ വായാതിനവോളെ വോറേ ചാതിയേര് ചെയ്യിനതുവോലെ തിശനാത്തെ പേച്ചുകാടെ വായാതികിട്ടേ ഇരുപ്പാനില്ലെ; അകനെ ബൊകുനേരം ഒരേ കാരിയമെ വായാതിനതുനാലെ തങ്കെ വായാത്തുകയെ ഉടവുറെ തേവാതികാട് കോക്കും ഒൺ താൻ അവറെ നിനയ്ക്കിനത്.
ഒരുനാ കരമെ പിരിക്കിനെ കനേകംവേരാളും പാപികളും ഏശു ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് തൻകാക്ക് വന്തെ.
പരീശൻ നുൺ ഉടയാളമേ ഇകനെ ചൊല്ലി വായാതിയെ, ‘തെയ്വമേ, ഏൻ വോറൊള്ളാളുകവോലെ കളുക്കനോ നീതി കെട്ടവനോ എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തു നടക്കിനാളോ ഇം കരമെ പിരിക്കിനാവോലയോ അല്ലാത്തനാലെ നിനക്ക് നണ്ണി.
തിശകെട്ടെ നടത്തേൽ നടക്കിനാളും മത്തും കൂട്ടായ്മെ വേണ്ടെ ഒൺ എൻ എളുത്തിൽ എളുതിയവോളെ
നിങ്കളിൽ ഒരാക്ക് ഇനിയൊരാകാൽ പിണക്കൊള്ളതൊണ്ണാ അത്തിലെ തീര്പ്പുക്ക് തെയ്വ മക്കകാക്ക് വേണും പോകേക്ക്. അല്ലാട്ടി ഏശുവെ നമ്പാത്തവേരാകാക്ക് നാത്തെ.
എങ്കെ ഇണങ്കരേ, ചോമ്പേരികാടും എങ്കളിലെ ചൊല്ലെ കേട്ട് നടകാത്തവേരാളുമാനെ എല്ലാ നമ്പിക്കയാനവേരാളിൽ നുണ്ണും അകന്ത് ഇരുക്കോണും ഒൺ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് കൽപ്പനെ ഇടിനെ.
നിച്ചംകെട്ടെ നിനപ്പ് ഇത്തുക്കെല്ലാം കാരണമാനെ; ഇകത്തവേരാ മനശ് കളങ്കമാനത്; അവറെ ചത്തിയത്തുക്ക് മുതുവെ കാട്ടിയിരുക്കിനെ; എകനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒണ്ടാക്കാം ഒണ്ണെ നിനവിൽ താൻ അവറെ ചാമിക്കാറൻ ആനത്.