9 അവറെ മീത്തിലെ മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവോളെ ഏശു അവറകാൽ, “മനിശൻ മകൻ ചത്തവേരാ ഇടേൽ ഇരുന്ത് ഉശിരോറി എന്തി വരിനതുവരേക്ക് ഇം വെളിപ്പാടെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ കൽപ്പനയിട്ടെ.
അവനെ ചൊല്ലി ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ ഒൺ അവറകാൽ താക്കലെ ഇടുകേം ചെയ്യെ.
ഒണ്ണാ ഏലിയാവു വന്തേയെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ; ഒണ്ണാലും അവറെ അവനെ തിക്കിലാതെ ഉടവുറാത്തുക്കു തോണവോലയെല്ലാം അവൻകാക്കു ചെയ്കേം ചെയ്യെ. അകനയേ മനിശൻ മകനും അവറളക്കൊണ്ട് തുമ്പപ്പടുകേക്കിരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും കെലീലാവിൽ മൊത്തമാ ഇരുന്തവോളെ ഏശു അവറകാൽ, “മനിശൻ മകൻ മാനടവൻ കയ്യിൽ ഏത്തു കൊടുക്കിളെ കാലമായിരുക്കിനെ.
അവറെ അവനെ കൊല്ലും ഒണ്ണാ മൂണാമതുനാ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം ചെയ്യും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ശിശിയരുകാട് ചരിയാനത്തിൽ കവലപ്പട്ടെ.
അവറെ തലയെത്തി നോയ്ക്കവോളെ ഏശുവെ മട്ടുമല്ലാതെ വോറാരാം കണ്ടതില്ലെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാൽ, “ഇങ്കെ നോക്ക്, ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്വ ആലയത്തിലെ പൂയാരീകാൽ നിന്നമേ കാട്ടി, നോയ് മാറിയേയതൊണ്ണെ അടകാളത്തുക്ക് മോശെ ചൊല്ലിയെ പുറമാണംവോലെ കാണിയ്ക്കേ കൊടിൻ.”
അത്തുക്ക് ഏശു, “എൻ കാരിയമെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒണ്ണോൺ ഏശു താക്കലെ കൊടുത്തെ.
അവെ തള്ളേം തന്താരും ഇതെ കണ്ടോൺ ചരിയാനത്തിൽ അരിശുകപ്പട്ടെ. ഒണ്ണാ ഏശു “ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ അവറകാക്ക് തിട്ടമിട്ടെ.
അം ചത്തം ഒണ്ടായെ നേരം ഏശുവെ മട്ടുംതാൻ അവറെ കണ്ടത്; അവറെ കണ്ടതാം കേട്ടതാം അം നാളുകേൽ ആരുകാലും ചൊല്ലാതെ ഉടവുറെ ഇതയത്തിലേ വച്ചെ.