18 ഏശു മുനീകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ അന്നേരം അത് അവനെ വുട്ടുപോകേം അന്നേരം ഇരുന്ത് പുള്ളേക്ക് ചുകമും കിടച്ചെ.
അതോഞ്ച് ചിലവേരാ കൺ തോണാത്താളും കുരവുടുവെ കൂടാത്തതുമാനെ ഒരു മുനി പുടിച്ചെ ഒരു മനിശനെ അവൻകാക്ക് കുടത്തെ; കുരവുടുകേക്ക് കൂടാത്താ കുരവുടുകേം കാൺങ്കേം ചെയ്വെ തക്കെ നിലമേൽ ഏശു അവനുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “പെൺമ്പുള്ളേ, നിൻ നമ്പിക്കെ ചരിയാനത്; നിൻ പിരിയമ്പോലെ നിനക്കാകട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ഇരുന്ത് അപ്പിൺ മകേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “നമ്പിക്കെ നാത്തതും തിശനാത്തതുമാനെ വർളാടേ, എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും.” ഒണ്ണോൺ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ശിശിയരുകാട് വോറാരും നാപ്പോയെ തന്നിക്കാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “എങ്കാക്ക് അതെ മുടുക്കി വുടുക്കേക്ക് കൂടാപ്പോയത് എന്ത്?” ഒൺ കോളാരാ കേട്ടെ.
ഏശു തിരുമ്പി നോയ്ക്കി അപ്പിണെ കണ്ടവോളെ, “മകളേ, പേടിയാതെ ഇര്; നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അവേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാക്ക് ചുകമാം കൊടുത്തോൺ മുനി പുടിച്ചവേരാളേത്തിൽ നുൺ വുട്ടുപോകേക്ക് മുനീകാക്ക് ഏശു തിട്ടമാം ഇട്ടെ. മുനീക്ക് അവൻ ആരൊൺ തിക്കിനൊള്ളനാലെ അവറളെ കുരവുടുവകൂടി വുട്ടതില്ലെ.
“ചുത്തം കെട്ടെ മുനിയേ, ഇം മനിശനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ ഏശു മിന്നുക്കേ ചൊല്ലിയനാലതാൻ ഇകനയവൻ കുരവുട്ടത്.
“നീ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു” ഒൺ ചൊല്ലികിടന്ത് മുനി പുടിച്ചവേരാളേത്തിൽ നുൺ മുനികാട് കതറി കൂവി വുട്ടുപോയെ. അവൻ തെയ്വത്തിലെ കിരിശ്ത്തു താൻ ഒൺ മുനികാട്ടുക്ക് തിക്കിനൊള്ളനാലെ കുരവുടുവകൂടി വുടാതെ അവറളെ മുടുക്കി വുട്ടെ.
ഏശു അം മനിശനിലൊള്ളെ മുനീകാക്ക് അവനെ വുട്ടുപോകേക്ക് തിട്ടമിട്ടനാലതാൻ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്. ഇം ചുത്തം നാത്തെ മുനി ബൊകാലമായ് അവനേത്തിൽ നുണ്ണിരുന്തെ; അവനെ ചങ്കിലീലും വിലങ്കിലും കെട്ടിയിട്ട് വന്തപ്പണും അവൻ അതയെല്ലാം ഉടച്ചും പൂച്ചും ഒറിഞ്ചാമെ. മുനി അവനെ കാനത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കുകേം ചെയ്മെ.
അം കുണാൻ ഏശുവുക്ക് കിട്ടെ വന്തവോളയേ മുനി അവനെ തള്ളി ഇട്ടോൺ മണ്ണിലിട്ടുരുട്ടിയെ. ഏശു മുനീകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ, കുണാനുക്ക് ചുകമും കൊടുത്ത് തന്താര് കയ്യിൽ ഒപ്പണച്ചെ.
ബൊകുനാ അവെ ഇകനയേ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ; ഇതു പവുലോശുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കെ; അവൻ അപ്പിൺകാക്ക് തിരുമ്പി നുൺ അവളേത്തിൽ നിക്കിനെ പിശാശുകാക്ക്, “അപ്പിണെ വുട്ട് പോ ഒൺ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ ഏൻ നിൻകാൽ കണ്ടിപ്പാ ചൊന്നെ” ഒണ്ണെ. അന്നേരമേ പിശാശ് അവളേത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറയ്ങ്കി പോയെ.