16 ഏൻ അവനെ നിൻ ശിശിയരുകാക്ക് കുടത്തെ; ഒണ്ണാ അവനുക്ക് ചുകമെ കൊടുപ്പേക്ക് അവറനാലെ മുടിഞ്ചതില്ലെ.”
“കരുത്താവേ, എൻ മകൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; പലെ തടവേം അവൻ മുനീക്ക് ചത്ത് തീയിലും തണ്ണീലും ബൂന്ത് ചരിയാനത്തിൽ അലക്കശ്ശിക്കവയ്ക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “നമ്പിക്കെ നാത്തതും തിശനാത്തതുമാനെ വർളാടേ, എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും.” ഒണ്ണോൺ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അം മുനിയെ ഉറക്കുവെ ഏൻ നിൻ ശിശിയരുകാൽ ചൊല്ലിയവോളെ അവറനാലെ മുടിഞ്ചതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അം ഏശുവിലെ നാമമെ നമ്പിയനാലതാൻ നിങ്കെ കാണുകേം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊള്ളതുമാനെ ഇം മൊണ്ടിയാനെ മനിശനുക്ക് പിലം കിടച്ചത്; അവൻകാലേ നമ്പിക്കതാൻ നിങ്കെ എല്ലാരും കാൺങ്കയേ ഇം മനിശനുക്ക് ചുകം കിടയ്പ്പേക്കായത്.