4 കുറുപ്പു കെട്ടതും നമ്പുകേക്ക് കൂടാത്തതുമാനെ ഇം വർളാട്ടിലെ ആളുകെ അടകാളമെ തേടിനെ; പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഓനായ് എന്നാ അടകാളമല്ലാതെ അത്തുക്ക് അടകാളം കിടയാത്ത്.” പിന്നെ അവൻ അവറളെ വുട്ടുപോയെ.
അവറളെ നിനച്ച് വരുത്തപ്പടാതേൻ; അവറെ കൺതോണാത്തെ വശികാട്ടികെ താൻ; ഒരു കുരുടൻ വോറൊരു കുരുടനെ വശീ കാട്ടിയാ ഇരണ്ടാളും മൊത്തമാ കുശീൽ ബൂശും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ശിശിയരുകാട് അക്കറേക്ക് പോയവോളെ അപ്പമെ എടുപ്പേക്ക് മറന്തേയെ.
ഏശു ഇതെ കേട്ടാലെ ചരിയാനത്തിൽ കവലയോറി നെടുവീർപ്പോടെ ചൊല്ലിയത്, “ഇം വർളാട്ടിലെ ആളുകെ അടകാളമെ തേടിനത് എന്തുക്ക്? ചേരാക്കത് കണ്ടു കിടയാത്ത് ഒൺ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒണ്ണോൺ.
തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്ക്കും.”
അവറെ പവുലോശെ എതിരുത്ത് നിച്ചനാതയെല്ലാം ചൊല്ലിയനാലെ ഉടയാ ചീലമുണ്ടെ കുടഞ്ചാലെ അവറാത്തുക്ക് എതിരിയാ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “നിങ്കെ നാശമാ പോയാ അത്തുക്ക് ഏനില്ലെ കുത്തക്കാറൻ. അത് നിങ്കെ കുത്തമേ താൻ. ഇപ്പെ ഇരുന്ത് ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് മണ്ണെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ വൊവ്വോറേ കാരിയത്തിലും ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലി അവറാത്തുക്കു പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുത്തെ. “കുറുപ്പുകെട്ട പിശപ്പിലവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നായവിതീൽ നുൺ നിങ്കെ തപ്പിച്ചോനിൻ.”