27 മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
അണ്ണേക്ക് മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കടത്തിവുട്ട് ആളുകളെ പാപമെ ചെയ്യെ വച്ചവേരാളാം കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ്യവേരാളാം ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി ചേത്ത്,
അകനയേതാൻ ഇം ഉലകത്തിലെ കടശി കാലത്തിലും നടമാകും; തൂതരുകാട് പുറപ്പെട്ട് പോയ് നീതിമാൻമാര് ഇടേൽ നുണ്ണും നീതി കെട്ടവേരാളെ പുറിച്ചെടുത്ത്,
അന്നേരം മനിശൻ മകനിലെ അടകാളം വാനത്തിൽ വെളിപ്പടും; അണ്ണേക്ക് പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതിയേരും മനിശൻ മകൻ വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടിൽ വൻ ചക്കിതിയോടേം തകത്തകെ വെട്ടമോടേം വരിനതെ കണ്ട് ഉടവൻ ചങ്കുക്കടിച്ച് കോത്തേം കുലവേമായ് നിക്കും.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏ, ഏൻതാൻ മനിശൻ മകൻ മീതിരുക്കിനവൻ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും” ഒണ്ണെ.
തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്ക്കും.”
അന്നേരം മനിശൻ മകൻ ചരിയാനെ ചക്കിതിയിലും തകത്തകെ വെട്ടത്തിലും മഞ്ചീൽ വെളിപ്പടിനതെ അവറെ കാണും.
ഒണ്ണാ ഉണ്ണേക്കിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ മനിശനായ് വന്താളും അവനെ ചൊല്ലി വെക്കപ്പടും; മനിശനായ് വന്തെ ഏൻ എൻ മകത്തത്തിലും തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തത്തിലും ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ അവനപ്പത്തീം വെക്കപ്പടും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏൻ വരിനതുവരേക്ക് ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണതുതാൻ എൻ പിരിയമൊണ്ണാ അത്തുക്ക് നിനക്ക് എന്തു വേണും? നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു ഇകനെ ചൊല്ലിയതുനാലെ ഇം ശിശിയൻ ചാകാത്ത് ഒണ്ണൊള്ളെ ചേതി നമ്പിക്കയാനവേരാ കൂട്ടത്തിൽ പരന്തെ. ഒണ്ണാ അവൻ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏശു ചൊല്ലാപ്പോയെ. “ഏൻ തിരുമ്പി വരിനത് വരേക്ക് ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കോണും ഒൺ താൻ എൻ പിരിയം ഒണ്ണാ അത്തുക്ക് നിനക്ക് എന്തനേത്ത് വേണും?” ഒൺമട്ടും താൻ ഏശു ചൊല്ലിയത്.
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എന്തൊണ്ണാ നങ്കെ എല്ലാരും നങ്കെ ചെയ്യെ കാരിയങ്കാട്ടിലെ കണക്കെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് കൊടുക്കെ വേണ്ടി വരും.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലിയെ കൊടുക്കും.
എല്ലാരും ഒണ്ണുക്ക് പുറകോട് ഒൺ ഒണ്ണെ നിലേൽ ഉശിരോറി എന്തും; മുതെ കിരിശ്ത്തു; പിന്നെ കിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനവോളെ അവനുക്കൊള്ളവേരാ എല്ലാരും ഉശിരോറി എന്തും.
ഒണ്ണാ നായവിതിനാളിൽ ഒരോരുത്തനും ഇത്തിൽ ഏളത്തിൽ വച്ച് വേലെ ചെയ്യെ ഒൺ തീയാലെ വെളിപ്പട്ട് വരുകേം അവറെ എകത്തെ വേലെ ചെയ്യെ ഒൺ തീയാലെ ചോതനെ ചെയ്കേം ചെയ്യും.
തീൻ നങ്കളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് അണ്ടുകേക്ക് വുടുക്കിനതില്ലെ. തിന്നാതവോയാ നട്ടമോ തുണ്ണതൊണ്ണാ നേട്ടമോ ഇല്ലെ.
ഇം ഉടമ്പിൽ ഇരുന്തവോളെ ചെയ്യത് നല്ലതായാലും കെട്ടതായാലും അത്തുക്കൊത്തെ കൂലി കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് നങ്കെ നായം വിതിക്കിനെ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് മില്ലോട് നിൽക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും.
മനിശനുക്ക് ഒണ്ണവോലെ വേലേ ചെയ്യാതെ കരുത്താവുക്ക് ഒണ്ണവോലെ നല്ലെ മനശോടെ വേലേ ചെയ്യോണും.
അനീതിയെ ചെയ്യിനെ എല്ലാരുക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്യിനെ അനീതീക്ക് തകുന്തെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും; ആര് മുകറാം നോക്കാത്ത്.
മട്ടുമില്ലെ ചാവിൽ നുൺ തെയ്വം ഉശിരേത്തിയവനും വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ വുടുവിക്കിനവനുമാനെ അവൻ മകൻ ഏശു മേലോകത്തിൽ നുൺ വരിനത് നിങ്കെ കാത്തിരുക്കിനതചൊല്ലീം അവറെ എല്ലാരും ചൊന്നെ.
വൻ ചത്തമോടൊള്ളെ കൽപ്പനയോടേം മുയ്ക്കമാനെ തൂതൻ ഒച്ചയോടേം തെയ്വത്തിലെ കാകളെ ചത്തത്തോടേം കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറങ്കി വരുകേം കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പി ചത്തയാളുകെ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാക്കു മിന്നേ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യും.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കാക്ക് വരിനെ കറുമമെ ഏത്ത് നിങ്കെ കരുത്താവ് വെളിപ്പട്ട് വരിനതുവരേക്ക് കാത്ത് ഇരിൻ; നോക്കിൻ, കണ്ടയുശത്തിൽ വേലേ ചെയ്യിനാ പൂമീൽ വെള്ളാമെ നയമാ കിടയ്ക്കിനതുവരേക്ക്, മഞ്ചീം മശേം അത്തുക്ക് കിടയ്ക്കിനതെ അമന്താടി നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ?
മുകറെ നോക്കാതെ ഒവ്വോരുത്തൻ ചെയ്യിനെ കാരിയത്തുക്കു നായമെ വിതിക്കിനാളെ നിങ്കെ തകപ്പൻ ഒൺ വുളിക്കിനതൊണ്ണാ നിങ്കെ ഇം ഉലകത്തിൽ വോറേ പണ്ണേൽ നുൺ വന്തു പിശയ്ക്കിനവേരാവോലെ പിശയ്ക്കിനെ കാലം മുച്ചൂടും അവനുക്ക് മാനമെ കൊടുത്തു പേടിയോടെ പിശയ്ക്കോണും.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
ആതാമിലിരുന്ത് ഏളാമത് കാൽ വശിക്കാറനാനെ കാനോക്കും ചേരളെചൊല്ലി, “ഇതി, എല്ലാരാം കുത്തം വിതിപ്പേക്ക് കരുത്താവ് ആയിരമായിരം ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരും ഒണ്ണും
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.
അവേക്ക് പുറകോടേ പോനവേരാളെ ഏൻ കൊണ്ണൊറിയും; ഏൻ ഉള്ളങ്കാടാം ഇതയമാം ചോതനെ ചെയ്യെടുക്കിനവൻ ഒൺ എല്ലാ ശവകാട്ടുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകും; നിങ്കെ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.
ചത്തവേരാ കുഞ്ചീം നട്ടീം കോയിമെ കട്ടിലേക്കു മില്ലോട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; പൊത്തകങ്കാടെ തുറന്തെ; ഉശിര് പൊത്തകം ഒണ്ണെ വോറൊരു പൊത്തകമാം തുറന്തെ; പൊത്തകങ്കാട്ടിൽ എളുതിയിരുക്കിനത്തുക്ക് തകുന്ത് ചത്തവേരാക്ക് ഉടവുറെ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ നായവിതി ഒണ്ടായെ.