19 മേലോകെ രാച്ചത്തിലെ ചാവിയെ ഏൻ നിനക്ക് തരിനെ; നീ പൂമീൽ കെട്ടിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും കെട്ടിയിരുക്കും; നീ പൂമീൽ പിരിക്കിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും പിരിഞ്ചിരുക്കും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ പൂമീൽ കെട്ടിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും കെട്ടിയിരുക്കും; നിങ്കെ പൂമീൽ പിരിക്കിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും പിരിഞ്ചിരുക്കും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.
നിങ്കെ ആരൊണ്ണാലും പാപമെ മന്നിച്ചാ അവറകാലും തെയ്വം മന്നിക്കും നിങ്കെ ആര് പാപമെ ഒണ്ണാലും മന്നിയാതവോയാ തെയ്വം അവറകാലും മന്നിയാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ബൊകുനേരം ഏയ്ലെ കെട്ടിയോഞ്ചി പത്തിരോശ് എന്തി നുണ്ണോൺ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “ഉടപ്പുറവികളേ, എകൂതരുകാട് അല്ലാത്തവേരാ കേട്ട് നമ്പിക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് അവറകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് തെയ്വം നിങ്കെ ഇടേലിരുന്ത് ചിലനാളേക്ക് മില്ലോടേ എന്ന വുളിച്ചെടുത്തിര്ക്ക്ന കാരിയം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
നിങ്കെ മന്നിക്കിനവൻകാൽ ഏനും മന്നിക്കിനെ; ഏൻ വല്ലതാം മന്നിച്ചാ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് മില്ലോട് നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടിതാൻ മന്നിച്ചിരുക്കിനത്.
ഇം ഉവതേശമെ ആര് വീയ് ഒറീനതോ അവൻ മനിശെ മാനടവനെ നാത്തെ ഉടയാളിലെ ആത്തുമാവെ നിങ്കാക്ക് തരിനെ തെയ്വമതാൻ വീയ് ഒറീനത്.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
തങ്കെ പലകേൽ പാടിനെ കാലത്തിൽ മശെ പെയ്യാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി വാനമെ അടച്ചാവേക്ക് ചേരാക്ക് അതികാരം ഒണ്ട്. തണ്ണിയെ ഇലത്തമാക്കേക്കും നിനയ്ക്കിനവോളയെല്ലാം എല്ലാ ചീക്കുനാലേം പൂമിയെ തണ്ടനേ ചെയ്കേക്ക് അതികാരം അവറാത്തുക്ക് ഒള്ളെ.
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”
അഞ്ചാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയെ; അന്നേരം ഒരു വെളളി വാനത്തിലിരുന്ത് പൂമിൽ ബൂന്ത് കിടക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അവനുക്ക് പാതാളത്തിലെ ചാവി കിടച്ചെ.