11 പരീശരുകാട്ടിലേം ശതൂക്കിയരുകാട്ടിലേം പുളിമാവുകാലിരുന്ത് നിങ്കെ ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും ഒണ്ണത് അപ്പമെ പത്തിനാത്തെ ഒൺ ഇനീമീ നിങ്കാക്ക് തിരിത്തിരമാകാത്തത്?”
ഒരുനാ ചിലെ പരീശരുകാടും ശതൂക്കിയരും ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, അവനെ ചോതനെ ചെയ് കെണീലാക്കേക്കുചൂട്ടി, “മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു അടകാളമെ കാട്ടി തരാമീ?” ഒൺ അവൻകാക്ക് കേട്ടെ.
അപ്പത്തിലെ പുളിമാവെ നാത്തെ പരീശരുകാട്ടിലേം ശതൂക്കിയരുകാട്ടിലേം ഉവതേശത്തുകാൽ ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും ഒൺതാൻ ഏശു ചൊല്ലിയതൊൺ അന്നേരം താൻ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായത്.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ പരീശരുകാട്ടിലേം ശതൂക്കിയരുകാട്ടിലേം പുളിച്ചെ മാവുകാൽ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
രാടിപിരാടുകേക്ക് പരീശരിലും ശതൂക്കിയരിലും ഒള്ളെ കനേമാളുകെ തൻകാക്ക് വരിനതെ ഓകന്നാൻ കണ്ടവോളെ അവൻ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “പാമ്പുക്ക് പുറന്തെ മക്കളേ, വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുൺ തപ്പിച്ച് വുട്ട് ഓടി പോകേക്ക് നിങ്കകാൽ ചൊല്ലി തന്തത് ആര്?
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “എന്തുക്കിനേ നിങ്കെ അരളിനത്? നിങ്കാക്ക് എൻകാൽ നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ” ഒൺ കേട്ടെ.
അവ്വോളെ ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ പരീശരുകാട്ടിലേം കെരോതാവുകാലേം പുളിച്ചെ മാവുകാൽ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ഇനീമീ നിങ്കാക്ക് തിരിത്തിരമാകാത്തത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
അത്തുക്കൊളളാകെ മനിശെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് നിൽപ്പേക്കുകൂടി ഇടം നാതെ ഇടിങ്കി പുടിയ്ങ്കവോളെ മുതെ ഏശു ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കത്, “കളവാണികയാനെ പരീശരുകാട് പുളിച്ചെ മാവുകാൽ നിങ്കെ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും.
കളവാണികയാനെ ചാമിക്കാറാളേ, പൂമീലും വാനത്തിലുമൊണ്ടാനെ അടകാളങ്കാടെ പുറിച്ച് ചൊൽകേക്ക് നിങ്കാക്ക് മുടിയിനെ; ഒണ്ണാ ഇക്കാലത്തിൽ നടക്കിനതചൊല്ലി ചൊൽവെ എന്തുനാലെ നിങ്കാക്ക് മുടിയാത്തെ.
എൻ ചൊല്ല് നിങ്കാക്ക് വുളങ്കാത്തത് എന്തു? എൻ ചൊല്ലെ കോപ്പേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാത്തനാലതാൻ.