27 അത്തുക്ക് അവെ, “അന്താൻ കരുത്താവേ, നായ് കുഞ്ചികാടും ഉടയാ എശമാനൻ മേശേൽ നുൺ ബൂശിനെ അപ്പപ്പത്തുകാടെ തിന്നതാനെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മക്കാക്കൊള്ളെ അപ്പമെ എടുത്തു നായ് കുട്ടീക്ക് ഇട്ടു കൊടുക്കിനത് ചരിയില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “പെൺമ്പുള്ളേ, നിൻ നമ്പിക്കെ ചരിയാനത്; നിൻ പിരിയമ്പോലെ നിനക്കാകട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ഇരുന്ത് അപ്പിൺ മകേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
അകനെ നിങ്കെ ചെയ്യാ നിങ്കെ മേലോകത്തിലെ തകപ്പൻ മക്കെ ആകും; അവൻ നല്ലയാളുകേക്കും തിശകെട്ടവേരാക്കും ഉടയാ പെയ്തെ അടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ; നീതിയൊള്ളവേരാക്കും നീതി കെട്ടവേരാക്കും മശയാം പെയ്യെ വയ്ക്കിനെ.
അത്തുക്ക് പട്ടാളത്തലവൻ, “കരുത്താവേ, നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ; നീ ഒരു വാക്കെ മട്ടും ചൊല്ലിയാ മതി എൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
അത്തുക്ക് അവെ, “അന്താൻ കരുത്താവേ, മക്കെ കയ്യിൽ നുൺ മേശെ അടീക്ക് ബൂശിനെ അപ്പപ്പത്തുകാടെ നായ് കുഞ്ചികാടും തിന്നതാനെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ പണക്കാറൻ തീനെ തിന്നെ മേശേൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനെ എച്ചിൽ തീനെ തുൺ പഞ്ചമെ അടക്കുവെ ആശിച്ചെ; നായ്കാട് വന്ത് അവൻ പുണ്ണെ നക്കുകേം ചെയ്മെ.
ഒണ്ണാ കരമെ പിരിക്കിനാളോ തുലേൽ നുൺ മേലോകത്തുക്ക് നോക്കുകേക്ക് കൂടി തുനിയാതെ ചങ്കുക്കടിച്ച്, ‘തെയ്വമേ, ഇം പാപിയാനെ എൻകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നങ്കാക്ക് വായാതുകേക്കാനെ ഒരേയൊരു കരുത്താവ് മട്ടും ഒള്ളനാലെ, “തെയ്വമേ, നീ എൻ പിശപ്പെ അതികാരമെ നടത്തോണുമേ” ഒൺ വായാതിനെ നീ എകൂതനൊണ്ണോ വോറേ ചാതിക്കാറനൊണ്ണൊ അവൻ നിനയാത്ത്; നങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും തേവയാനതെ തരുകേക്ക് തകിതി ഒള്ളാതാൻ അവൻ.
തെയ്വം നീമമെ കൊടുത്തത് മനിശെ മാനടവൻകാട് എല്ലാരും പാപികതാൻ ഒൺ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കും തിക്കിലാതെ ഏൻ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ ഒൺ ആരും ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്കും ചൂട്ടിതാൻ. തെയ്വം അം നീമത്തിലെ അടിത്താനത്തിൽ ഒവ്വൊരാളാം നായം വിതിക്കും.
അതുനാലെ എകൂതൻ ഒണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്താ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പുനെ എല്ലാരാം തെയ്വം നീതിമാനായ് കണക്കാക്കിനെ.
ഇല്ലെ, ഒരുനാളും തവറി പോകാത്ത്. “നീ ചൊല്ലിയെ വാക്കാരെ നിന്നെ നായം വിതിക്കും; അന്നേരം നീ വെറ്റി നേടും” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവൻകാടും നരിയെ ചൊന്നവേരാ ആയാലും തെയ്വം ഉടയാ ചൊല്ലിയെ വാക്കിൽ നുൺ തവറി പോകാത്ത്.
അറിവെ കവിഞ്ച് വരിനെ കിരിശ്ത്തു ആത്തിരമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളവേരാളായും തെയ്വത്തിലെ എല്ലാ നൽവരത്താലേം നുറഞ്ച് വരിളത്തുക്കും ഏൻ വായാതിനെ.
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.