25 ഒണ്ണാ അവെ വന്ത് ഏശുവിലെ കാൽകാൽ ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, എനക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ വണയ്ങ്കെ.
അന്നേരം വള്ളത്തിലൊണ്ടായെ ശിശിയരുകാട്, “നിച്ചമാ നീ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മക്കാക്കൊള്ളെ അപ്പമെ എടുത്തു നായ് കുട്ടീക്ക് ഇട്ടു കൊടുക്കിനത് ചരിയില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ബുറീനെ ഇരുപ്പേക്ക് മാനടവൻകാട് അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; ഒണ്ണാ അവറെ “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമേ” ഒൺ പിന്നേം കതറി കതറി വുളിച്ച് കോന്തെ.
അമ്പോളെ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ചെ ഒരു മനിശൻ ഏശൂവുകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് കുമിടെ വായ്ങ്കി, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് മനശിരുന്താ എന്നെ ചുകമാക്കേക്ക് മുടിയും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചെന്നെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടി തീയിലും തണ്ണീലും തള്ളി ഇടുമെ നിനക്ക് എന്തൊണ്ണാലും ചെയ്വക്കൂടിയാ എങ്കളെ നിനച്ച് കാപ്പാത്തോണും.”
അന്നേരമേ അം കുണാൻ തന്താര്, “എനക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ; എൻ നമ്പിക്കേലെ കുറവെ നീ താൻ മന്നിച്ചോകോണും” ഒൺ വുളിച്ച് കതറി കോന്തെ.