24 അത്തുക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “ഇശ്രവേൽ മാനടവൻകാട്ടിൽ അറന്ത് പോയെ ആടുകാട്ടുകാക്ക് മട്ടുംതാൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവേകാക്ക് വതിലെ ഒണ്ണും ചൊല്ലിയതില്ലെ; അവൻ ശിശിയരുകാട് കിട്ടേക്ക് വന്താലെ, “അപ്പിൺ നങ്കാക്ക് പുറകോടേ കതറി കോന്ത് വരിനെ; അപ്പിണെ കടത്തി വുടുക്കോണുമേ” ഒൺ ഏശുവുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് അവറെ തൂതരുകാട് എപ്പണും ഒണ്ടൊൺ ഏൻ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അവനുക്ക് മനിശെ മാനടവൻകാടെ കണ്ടവോളെ അവറെ ഇടയൻ നാത്തെ ആടുവോലെ നാതിനാതേം അലഞ്ചിനടക്കിനെ വേരാ ആയും ഇരുക്കിനെ ഒൺ കണ്ട് അവറകാക്ക് മനശലിവ് ഒണ്ടായെ.
അന്നേരം പവുലോശും ബർന്നബാശും ചുണയാ എകൂതരുകാക്ക്, മിന്നേ നിങ്കകാൽ താൻ തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലവേണ്ടിയിരുന്തത്; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമിരുക്കിനെ പിശപ്പിൽ നുൺ നിങ്കെ നിങ്കളമേ ഓകം നാത്തവേരാ ആയ്ക്കാച്ചെ; അതുനാലെ ഇനി എങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ തെയ്വ വശനമെ ചൊൽവെ മണ്ണെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം എകൂതരുകാട്ടിലെ വലിയെ വലിയോരുകാട്ടുക്ക് കൊടുത്തെ വാക്ക് നുറവേത്തുകേക്കുചൂട്ടി ഏശു ഒരു പണ്ണക്കാറനായ് അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി പുറന്തെ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊന്നെ.