20 ഇതുകാടുതാൻ ഒരു മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനത്; കശുവാത്തെ കയ്യിൽ തീനെ തിന്നത് മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനതില്ലെ.”
എകനയൊണ്ണാ ഒരു മനിശൻ ഇതയത്തിൽ നുൺ വരിനെ കെട്ടെ നിനവ്, കുലെ, എടാൺ എടുപെൺ കിടത്തെ, തിശകെട്ടെ കിടത്തെ, കളവ്, നരി, വോറെ ഒള്ളവേരാളചൊല്ലി കുത്തമെ ചൊൽകെ.
“നങ്കെ വലിയോരുകാട് തന്തെ ചിട്ടമെട്ടമെ നിൻ ശിശിയരുകാട് മീരിനത് എന്ത്? അവറെ തീനുക്ക് ഇരുക്കിനവോളെ കയ്യെ കശുവാത്തത് എന്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു അങ്കെ വുട്ടു ശോര്, ശീതോൻ ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് പോയെ.
ചുത്തം നാത്തതൊണ്ണും അത്തിൽ കടകാത്ത്. കുഞ്ചി ആട്ടിലെ തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവേരാക്കല്ലാതെ കെട്ടതെ ചെയ്യിനതും നരിയെ ചൊന്നതുമാനെ ആരുക്കും അക്ക് പോകേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഒണ്ണാ ചുണെ നാത്തയാളുകെ, നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ, അറയ്ക്കിനയാളുകെ, കുലകാറാ, കെട്ടെ കിടത്തക്കാറാ, ചെയ്വിനക്കാറാ, ചിലേ കൊണ്ടാടിനവേരാ ഇകത്തെ വേരാക്കും നരിയെ ചൊന്നെ ഏളവനുക്കും കാത്തു വച്ചിരുക്കിനെ കെന്തകം കത്തിനെ പൊയ്യൻതാൻ; അത് വന്ത് ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.”