17 വായ് വശീക്ക് പോനതെല്ലാം വകുത്തിൽ പോയോഞ്ച് ഓടവാരത്തുക്ക് മണ്ണെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “നിങ്കെ ഇപ്പണും ഇത്തിനേം തിക്കിനാത്തവേരായീ?
ഒണ്ണാ വായ് വശീക്ക് പുറത്തുക്ക് വരിനത് ഇതയത്തിൽ നുൺ പുറപ്പടിനത് താൻ; ഇന്താൻ ഒരു മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനത്.
പുറകോടത് ഓടവാരത്തുക്ക് പോനതും പുറത്തുക്ക് മണ്ടും.” [എല്ലാ തീനും ചുത്തം താൻ]
ഒരു നല്ലെ മനിശൻ ഉടയാ നല്ലെ ചമ്പാത്തത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ നല്ലതുകാടെ പുറത്തുക്ക് വുടുക്കിനെ; കുറുപ്പു കെട്ടെ മനിശൻ ഉടയാ ഇതയത്തിൽ നുറഞ്ചിരുക്കിനെ കുറുപ്പു കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ. ഉടയാ ഇതയത്തിൽ നുറഞ്ച് കവിയിനതുതാൻ വായ് വശിയേ പുറത്തുക്ക് വരിനത്.
“തീൻ വകുത്തുക്കും വകുറ് തീനുക്കും” ഒൺ ചിലവേരാ ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഇതുകാടെ ഇരണ്ടാം നാതയായ്ക്കാകും. ഉടമ്പ് തിശകെട്ടെ കിടത്തേക്ക് ഒള്ളതില്ലെ; ഉടമ്പ് കരുത്താവിലെ വേലേക്കൊള്ളതാൻ. കരുത്താവ് നങ്കെ ഉടമ്പുക്ക് തേവയാനതയെല്ലാം തരിനെ.
മനിശൻ നാക്കും ഒരു തീതാൻ; ഉടമ്പിലെ കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ബൂറാ ഇരുക്കിനെ ഏത്ത് താൻ നാക്ക്. ഇം നാക്കിൽ നുൺ വരിനെ പേച്ചുനാലതാൻ അവൻ കെട്ടവൻ ആനത്; അവൻ പുളപ്പെ ബൂറാ നാശമാക്കിനെ; അം തീ നരകത്തിൽ നുൺ വന്തുതാൻ ഒരാളെ നാതയാക്കിനത്.