12 അന്നേരം ശിശിയരുകാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “നീ ചൊല്ലിയെ വാത്തകാടെ പരീശരുകാട്ടുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കാച്ചെ ഒണ്ണതെ നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒരു മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനത് അവൻ വായകത്തുക്ക് പോനതുകാടുനാത്തെ, അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ട് വരിനതുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ നടാത്തെ പയ്ര്കാടയെല്ലാം വേരോടെ പുടിയ്ങ്ക് എടുക്കും.
ഒണ്ണാലും നാം അവറാത്തുക്ക് തടങ്കൽ ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നീ തേക്കത്തുക്ക് പോയ് ചൂണ്ടലയിട്ട് മുതെ കിടയ്ക്കിനെ മീനെ എട്; അത്തിലെ വായെ പുളക്കിനവോളെ ഒരു തുട്ടു കാണും; അതെ എടുത്തു എനക്കും നിനക്കുംചൂട്ടി കരമെ കൊട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എങ്കെ വേലയെ ആരും തിശനാതെ ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്ക് എങ്കെ ആരുക്കും തടങ്കലായ് നിക്കിനതില്ലെ.
നല്ലെ ചേതീലെ ചത്തിയം നിങ്കളിൽ നില നിൽപ്പേക്കുചൂട്ടി അവറെ ചൊല്ലിയെ നിലമേക്ക് ഒരുത്തിനെ കൂടി എങ്കെ വുട്ടു കൊടുത്തതില്ലെ.
തെയ്വം കൊടുക്കിനെ അറിവ്, മുതെ ചുത്തമും പിന്നെ നിമതീം എളിമേം ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനാളും എപ്പേരുപ്പട്ടെ പിന്നിയമൊള്ളാളും എല്ലാരുക്കും നല്ലതെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ മനശൊള്ളാളും ഏളെ മനിശനാം പുറിച്ച് കാണാത്താളും കള്ളത്തരം നാത്തതുമായിരുക്കും.