10 പിന്നെ അവൻ മാനടവൻകാടെ കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചാലെ, “ഏൻ ചൊന്നതെ കേട്ട് പടിച്ചോനിൻ.
തെയ്വരാച്ചമെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതിയെ കേട്ടാലെ ഓശനേൽ വയ്യാത്തവേരാ വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ; കുറുപ്പുനാത്താ വന്ത് അവറെ ഇതയത്തിൽ വിതച്ചതുകാടെ എടുത്തു മണ്ണെ.
ഒരു മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനത് അവൻ വായകത്തുക്ക് പോനതുകാടുനാത്തെ, അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ട് വരിനതുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എൻ ചട്ടങ്കാടുതാൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഏമാത്തി അവറെ മനിശെ മാനടവൻകാട്ടിലെ ഉവതേശങ്കാടെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ; അതുനാലെ അകനെ എന്നെ കൊണ്ടാടിനത്തിൽ ഒരു മതിപ്പുമില്ലെ.”
താനിയേൽ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചൊല്ലിയതുവോലെ ചുത്തമാനെ ഇടത്തിൽ നാശമാക്കിനെ കുറുപ്പു കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ കാണവോളെ, (പടിയ്ക്കിനവൻ അതെ നിനച്ചോകട്ടെ)
തെയ്വ വശനമെ അവറാത്തുക്ക് കുറിപ്പാ തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്ക് അവൻ അവറെ പുത്തിയെ തുറന്തെ.
കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ തെയ്വമും മകത്തവാനുമാനെ തകപ്പൻ അവനെ നന്തി തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്കൊള്ളെ അറിവാം വെളിപ്പാടാം തരിനെ തെയ്വ ആത്തുമാവെ നിങ്കാക്ക് തരട്ടെ ഒൺ ഏൻ വായാതിനെ.
ഇതുകാടെല്ലാം നാലെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി എങ്കെ കേട്ടനായിരുന്ത് നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ കാരിയത്തിൽ എല്ലാ പുത്തീലും അറിവിലും അവനുക്കിരുക്കിനെ പിരിയത്തിലെ അറിവിൽ നുറഞ്ച് വരോണും ഒണ്ണും എങ്കെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എപ്പണും വായാതികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
നിങ്കെ കന്നേൽ ഒരാക്ക് തെയ്വം നിനയ്ക്കിനവോലെ പിശപ്പേയ്ക്ക് അറിവു കുറവായിരുന്താ മനതടപ്പമെ നിനയാതെ നങ്കാക്ക് നല്ലെ മനശാരെ തരിനെ തെയ്വത്തുകാൽ വായാതട്ടെ; അന്നേരം അവനുക്ക് അത് കിടയ്ക്കും.