29 “വര്” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് വള്ളത്തിൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി ഏശുവുകാക്ക് പോകേക്ക് തണ്ണീക്ക് മീത്തോടേ നടന്തെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “കരുത്താവേ, മെച്ചക്കമാ നീ താൻ ഒണ്ണാ ഏൻ തണ്ണീക്ക് മീത്തോടേ നിൻകാക്ക് വരിളത്തുക്ക് കൽപ്പനെ ഇടോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ കാത്ത് അടിച്ചുകിട്ടേ ഇരുക്കിനതെ കണ്ട് അരണ്ട് തണ്ണീൽ മുങ്കുവെ തുടയ്ങ്കനാലെ “കരുത്താവേ, എന്നെ കാപ്പാത്തോണുമെ” ഒൺ അവൻ വുളിച്ച് കതറിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ ശന്തേകപ്പടാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായായാ ഏൻ ഇം അത്തീകാൽ ചെയ്യതെ നിങ്കാക്ക് ചെയ്വേക്കാകും; ഒൺ മട്ടുമില്ലെ ഇം മലേകാൽ, ‘ഉളകി കടലിൽ ബൂശ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അതും അതേവടി നടക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെയ്വെ കൂടുമീ ഒണ്ണീ? നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനവൻനാലെ എല്ലാം നടക്കും.”
അത്തുക്ക് കരുത്താവ് അവറകാക്ക്, “കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം കാട്ടത്തീകാക്ക് വേരോടെ കടലിൽ പോയ് നിൽ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നിങ്കെ ചൊല്ലെ കോക്കും” ഒണ്ണെ.
അം ഏശുവിലെ നാമമെ നമ്പിയനാലതാൻ നിങ്കെ കാണുകേം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊള്ളതുമാനെ ഇം മൊണ്ടിയാനെ മനിശനുക്ക് പിലം കിടച്ചത്; അവൻകാലേ നമ്പിക്കതാൻ നിങ്കെ എല്ലാരും കാൺങ്കയേ ഇം മനിശനുക്ക് ചുകം കിടയ്പ്പേക്കായത്.
എന്തൊണ്ണാ അവനുക്ക് നൂറ് വരിയമും അവൻ പെൺ ശാറാവുക്ക് മക്കെ ഒണ്ടാകേക്കൊള്ളെ തകിതിനാതെ കിശവീമായിരുന്തെ.
എനക്ക് ചക്കിതിയെ തരിനെ കിരിശ്ത്തുനാലെ ഏളെ നിലമയാം താണ്ടി പോകേക്ക് എനക്കാകും.