45 അതോഞ്ചി തെയ്വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ. ഒരു മനിശൻ നല്ലെ മാണിക്കെ കല്ലെ തേടി നടക്കിനെ.
ഏശു അവറകാക്ക് വോറൊരു കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്: “തെയ്വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ, ഒരു മനിശൻ ഉടയാ കണ്ടയുശത്തിൽ നല്ലെ വിത്തെ വിതച്ചെ.
ചരിയാനെ വിലെ ഒള്ളെ ഒണ്ണെ കണ്ടു പുടിയ്ക്കിനവോളെ അവൻ പോയി തനക്ക് ഒള്ളതുകാടയെല്ലാം വിത്ത് അതെ വാങ്കിനെ.
ഒരു മനിശൻ ഉലകമെ ബൂറാ നേടിയാലെ ഉടയാ ഉശിരെ നട്ടമായ്ക്കാ അവനുക്ക് എന്തൻ കുണം? ഇല്ലെ, ഉടയാ ഉശിരെ വീണ്ടെടുപ്പേക്ക് മറുവിലയായ് മനിശനുക്ക് എന്തനേത്തെ കൊടുപ്പേക്കാകും?
ഒണ്ണാ വിരുന്താളികെ അത്തുക്ക് ചെവിയെ കൊടാതെ ഉടവുറെ വേലേക്ക് പോയെ. ഒരാ ഉടയാ ഉശത്തുക്കും വോറൊരാ ഏവാരത്തുക്കും മണ്ടിയേയെ,
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.