21 ഒണ്ണാ ആശമാ വേര് നാതിരുക്കിനനാലെ അവറാത്തുക്ക് ബൊകുനാ നിലെ നിൽപ്പേക്ക് മുടീനതില്ലെ. കേട്ടെ വശനം നാലെ നെരുക്കമോ തണ്ടനയോ അടഞ്ചാ അവറെ വേമായേ അകന്തോനെ.
എൻ നാമം നാലെ എല്ലാരും നിങ്കളെ വീയൊറിഞ്ചാകും; കടശിവരേക്ക് ഒറുപ്പോടെ നിക്കിനവനുക്കുതാൻ രച്ചെ കിടയ്ക്കും.
കേട്ടത്തിലെ പിരിയമാ ചേതിയെ ഏത്തെടുക്കിനവേരാളതാൻ പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണിൽ വിതച്ചെ വിത്തുവോലെ ഒണ്ണത്.
അവറെ അവനെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ. ഏശു അവറകാക്ക്, “ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനുക്ക് ഉടയാ ചൊന്തെ ഊരിലും കൂരേലും ബൊകുമാനം കിടയാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ വിശിലടിച്ചവോളെ അത്തുക്ക് ആശമാ വേര് നാപ്പോയതുനാലെ വിശിൽ ചൂടടിച്ചതും അത് വേമായേ ഉലന്തേയെ.
ഒണ്ണാ കടശിവരേക്ക് പൊറുമയാ നിക്കിനവൻ രച്ചിക്കപ്പടും.
പിന്നെ ഏശു അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “‘ഏൻ ഇടയനെ കൊല്ലും; കൂട്ടത്തിലെ ആടുകാട് ചിന്നമാകും’ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ഇം റാവേ നിങ്കെ എല്ലാരും എന്നെ വുട്ടു ഓടിമണ്ടും.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് ഏശുവുകാക്ക്, “ആരെല്ലാം നിന്നെ തള്ളി ചൊല്ലിയാലും ഏൻ ചൊല്ലാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ വശനമെ കോക്കിനവോളെ കവുനമാ ഏത്തെടാതിരുക്കിനനാലെ നെരുക്കമോ തണ്ടനയോ അടഞ്ചാ തെയ്വ വശനമെ വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ.
പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാട് എന്നത്, തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനവോളെ പിരിയമാ ഏത്തെടുക്കുകേം ഒണ്ണാ വേര് നാത്തനാലെ കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് മട്ടും നമ്പുകേം ചോതനകാട് വരിനവോളെ ബൂന്തോനവേരാളും താൻ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ, നിങ്കെ അരിശുകമാനെ അടകാളമെ കണ്ടനാലെ നാത്തെ, അപ്പമെ തുൺ മതിയടഞ്ചനാലതാൻ എന്നെ തേടിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ കൂട്ടായ്മേൽ ഇരുക്കിനവോളെ പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ വെളിവാനത് നങ്കെ തെയ്വത്തുകാലും മനിശൻകാലും കാട്ടിനെ ആത്തിരംനാലെ താൻ.
വോറാളുകളിൽ നുൺ പേരും പെരുമേം കിടയ്ക്കോണും ഒൺ ആശിക്കിനവേരാതാൻ പരിച്ചേതനെ എടുക്കോണും ഒൺ നിങ്കളെ കട്ടായപ്പടുത്തിനത്. എന്തുനാലയൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവിലെ ശിലുവനാലെ തണ്ടനേ ഏലാതെ ഇരുപ്പേക്ക് മട്ടുംതാൻ അവറെ ഇകനെ ചെയ്യിനത്.
പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; ഒരാ പുതുവൻ പിശപ്പിലാനത്തിൽ താൻ കാരിയം.
നമ്പിക്കേൽ കിരിശ്ത്തു നിങ്കെ ഇതയത്തിൽ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണും ആത്തിരത്തിൽ നേരുമയോടേം ഉറപ്പോടേം നിങ്കെ പിശയ്ക്കോണുമൊണ്ണും വായാതിനെ.
നിങ്കളിൽ ഇം നല്ലവേലേ മുതെ ചെയ്വന്തവനാനെ തെയ്വം കിരിശ്ത്തു ഏശു വരിനത് വരേക്ക് അതെ ചെയ്കേം ചെയ് മുടിവാക്കുമൊണ്ണും ഏൻ ഉറപ്പാ നമ്പുനെ.
ആശിയാവിലെ എല്ലാരും എന്നെ വുട്ട് മണ്ടിയേയെ; അം കൂട്ടത്തിൽ പുകലയോശും കെർമകനയോശും ഒണ്ടായതൊൺ നിനക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനേ?
തേമാശ് ഇം ഉലകമെ വിരുമ്പിയനാലെ എന്നെ വുട്ട് തെശലോനിക്കാവുക്ക് മണ്ടിയേയെ. കിരേശ്ക്കേശ് കെലാത്തിയാവുക്കും തീത്തോശ് തൽമാത്തിയാവ് എന്നാനുക്കും മണ്ടിയേയെ.
നങ്കെ എല്ലാരുക്കും പലെ കാരിയത്തിലും പാപമെ ഒണ്ടാകുമില്ലെ? നാക്ക്നാലെ തേവനാത്തെ പേച്ചെ ചൊല്ലാത്തെ ഒരു മനിശൻ എല്ലാ കാരിയത്തിലും തികഞ്ചാതാൻ. ഒരു കാരിയത്തിലും തപ്പു വാരാതെ അമ്പാളുക്ക് ഉടയാളമേ മൊത്തമാ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുപ്പേക്കാകും.
അതെ നമ്പുനെ നിങ്കാക്കൊള്ളെ അവകാശം ഇപ്പണേ ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വം തരിനെ പിലത്തിൽ ഉടവൻ ഉടവൻ പുതുവൻ പിശപ്പെ കടശിക്കാലം വരെ കാത്തുവരിനെ നിങ്കാക്ക് അതെ കടശിനാ കാൺമ്പേക്കാകും.
നീ ഇപ്പെ പിശയ്ക്കിനെ ഇടം ഉരുമനുക്ക് അതികാരമൊള്ളെ ഇടത്തിൽതാൻ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും നീ എന്നിൽ ഉറച്ച് നമ്പിനെ. നിങ്കെ ഇടേൽ ഉരുമൻ ഇരുക്കിനാൻതാൻ എൻ ശാച്ചിയും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ അന്തിപ്പാശെ കൊണ്ണപ്പണും നിനക്ക് എന്നേത്തിലൊള്ളെ നമ്പിക്കയെ വുട്ടതില്ലെ.