18 “ഇതി, ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തെ എൻ പണ്ണക്കാറൻ. എൻ ഇതയം പിരിയപ്പടിനവനും എനക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനും; ഏൻ എൻ ആത്തുമാവെ അവനേത്തിൽ കടത്തി വുടുക്കും; അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് എൻ നീതിയെ ചൊല്ലികൊടുക്കും.
പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവുനാലെ തെയ്വം ചൊല്ലിയത് നടമാടിളത്തുക്കുതാൻ അവറെ ഇകനെ ചെയ്യത്.
അവൻ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു വെൺ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയെ; മഞ്ചീൽ നുൺ, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ. ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ; ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒണ്ണെ ഒരു ചത്തം ഒണ്ടായെ.
അന്നേരമേ, “നീ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; നിന്നിലേൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
അന്നേരമേ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയതും, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ, ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒൺ കുരവുട്ടെ ചത്തം കേട്ടെ.
മാനടവനൊത്തേ അതെ കണ്ടു നുണ്ണവോളെ, “ചെൻ വോറാളുകളെ കാപ്പാത്തിയെ; മെച്ചക്കമാ തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ അവനൊണ്ണാ ഉടയാളമേ കാപ്പാത്തട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി അതികാരികേം ഏശുവെ ഒടിയോറെ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവനേത്തിൽ ഉറങ്കിവന്തെ, “നീ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; നിന്നിലേൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
“അപ്പുറാണികകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊൽവെ കരുത്താവു എന്നെ പുറിച്ചെടുത്തനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് എന്നേത്തിൽ ഒണ്ട്; തടവിലായവേരാക്ക് വുടുതലെ കൊടുക്കും ഒൺ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും കുരുടരുക്ക് പാരുവെ കൊടുക്കിളത്തുക്കും തണ്ടനെ ഏൽക്കിനവനുക്ക് വുടുതലെ കൊടുപ്പേക്കും
മഞ്ചകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തം കേട്ടത്, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ, ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ.”
തെയ്വം കടത്തി വുട്ടയാൾ തെയ്വത്തിലെ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവെ അളവുനാതെ കൊടുക്കിനെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
അവറെ ഇതെ കേട്ടതും ബുറീനെ ഇരുന്തെ. “എകൂതരല്ലാത്തെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ നൽ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി മനം തിരുമ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചേയതേ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് തിരുമ്പി വന്താലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ വുളിച്ചുകൂട്ടി തെയ്വം തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ചെയ്യെ അടകാളമാം അരിശുകമാം എകൂതരല്ലാത്തവേരാ തെയ്വത്തിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തതാം ചൊല്ലിയെ.
എന്തൊണ്ണാ ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകനിൽ നങ്കാക്ക് മത്തം തന്തെ ഇം എപ്പേരുപ്പട്ടെ ഇരക്കം നാലെ നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ചോത്തിരമെ ചൊല്ലോണും.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശും നങ്കെ തമ്പി തിമോത്തിയോശും കൊലോശിയാ ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിൽ കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കെ വച്ചെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുക്ക് എളുതിനത്,
എന്തുനാലയൊണ്ണാ അം തെയ്വം താൻ നങ്കാക്ക് ഇരുട്ടിലെ അതികാരത്തിൽ നുൺ വുടുതലെ തന്ത് ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകൻ രാച്ചത്തിൽ നങ്കളെ ആയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനത്.
മനിശൻ വിലനാതെ ഒറിഞ്ചുപോട്ടതും ഒണ്ണാ തെയ്വ ഇടത്തിൽ മാനമും വിലയൊള്ളവനുമായ് പുറിച്ച് എടുത്തതും ഉശിരൊള്ളെ കല്ലുമായെ കരുത്താവായെ അം ഏശുവും മത്തും ചേന്ത്
“ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ; ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ ഒരു ഒച്ചെ മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്തതെ എങ്കെ കേട്ടെ.