15 ഏശുവുക്ക് അതെ തിക്കിലൊണ്ടായതും അങ്കവുട്ടു പോയെ; കനേമാളുകെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുകേം,
ഒണ്ണാ ഒരു പട്ടണത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടച്ചാ ഇനിയൊരു പണ്ണേക്ക് ഓടി പോനിൻ. മനിശൻ മകൻ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ എല്ലാ ഇശ്രവേൽ പട്ടണങ്കാട്ടിലും വേലേ ചെയ് ഓയാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
കനേം മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; അവൻ അവറാത്തുക്ക് അങ്ക് വച്ച് ചുകമാം കൊടുത്തെ.
ഇകനെ ഊരിലും പട്ടണത്തിലും വെളിമ്പുറതേശത്തിലും നുണ്ണും അകനെ ഏശു പോനാനെല്ലാം നുൺ അങ്കിളവേരാ നോയാളികളെ പൊതു ഇടത്തിൽ കുടത്ത് കിടത്തിയെ; അവൻ തുണീലെ തൊങ്കലെ ഒണ്ണാലും തൊടെ വയ്ക്കോണും ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ; അകനെ തൊട്ടവേരാക്കെല്ലാം ചുകമും കിടച്ചെ.
അവറെ നിനച്ചിരുന്തത് ഏശുവുക്ക് വെളിവായതും, “നിങ്കെ എന്തുക്ക് ഇകനെ ഇതയത്തിൽ നിനയ്ക്കിനെ?
അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
അവൻ പോയതെ മാനടവനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതും അവറളും പുറകോടേ പോയെ. ഏശു അവറളെ ഏത്തെടുത്ത് അവറാത്തുക്ക് തെയ്വരാച്ചമെചൊല്ലി ചൊല്ലി കൊടുക്കുകേം അവറെ കൂട്ടത്തിലൊണ്ടായെ നോയ് നൊടിക്കാറാക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ ഏശു അതോഞ്ച് എകൂതര് കുടിയിടേൽ നടകാതെ അങ്കവുട്ടു മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് കിട്ടയൊള്ളെ എപ്പുറയീം എന്നെ കൂറാ പോയ് ശിശിയരും മത്തും അങ്ക് ഇരുന്തെ.
അതോഞ്ച് തന്നെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി എകൂതര് കങ്കണം കെട്ടിനെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതും എകൂതിയാവിൽ ഇരുപ്പേക്കു അവനുക്ക് മനശുനാതെ കെലീലാ നാട്ടിലെല്ലാം അവൻ ചുത്തിനടന്തെ.
എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളിലെ വേലെ പകലൊളെള കാലം വരേക്ക് നങ്കെ ചെയ്യവേണ്ടി ഇരുക്കിനെ; ആരുക്കും ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ റാവ് വരിനെ.
നൽമെ ചെയ്യിനത്തിൽ നങ്കെ മടുത്ത് പുറക്ക് പോവാനില്ലെ; ചോന്ത് പോകാതിരുന്താ തക്കെ നേരത്തിൽ നൽവരത്തിലെ വിളവ് കിടയ്ക്കും.
അത്തുക്കുതാനെ തെയ്വം നിങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനത്. എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവും നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കറുമമടഞ്ചതാനെ; അവൻ പിശച്ചതുവോലെ പിശയ്ക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം കാട്ടി തന്ത് പോയിരുക്കിനെ.