7 ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാട് തിരുമ്പി പോയോഞ്ച് ഏശു മാനടവൻകാക്ക് ഓകന്നാനെ ചൊല്ലി, “നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പനേ മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് പോയത്? കാത്ത് അടിച്ച് അക്കും ഇക്കും അശേനെ ഊറേയീ?
ഇല്ലെ, പിന്നെ നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ? പളപളത്ത് മിന്നിനെ നയമാനെ തുണി ഇട്ടവനമോ? പളപളെ മിനുങ്കിനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഉടുത്ത് നടന്ത് നന്തി പുളച്ച് പിശയ്ക്കിനവേരാ രാശാവ് കൊട്ടാരത്തിൽ താനേ?
അവൻ നീതീക്ക് വെറ്റി കിടയ്ക്കിനത് വരേക്ക് തതഞ്ചെ ഊറെ അവൻ ഒടിയാത്ത്; പുകേനെ തിരിയെ കെടുക്കുകേമില്ലെ.
ഓകന്നാനുക്ക് രാട്ടിപിരാട്ടുകേക്കൊള്ളെ അതികാരം ഏടനുൺ കിടച്ചെ? മേലോകത്തിൽ നുണ്ണോ മനിശനിൽ നുണ്ണോ?” ഒൺ കേട്ടെ. അവറെ മൊത്തമാ, “തെയ്വ ലോകത്തിൽ നുൺ ഒൺ ചൊല്ലിയാ പിന്നെ നിങ്കെ എന്തുനാലെ അവനെ നമ്പാപ്പോയെ ഒൺ കോക്കും;
അണ്ണേക്ക് എരുശലേമിൽ നുണ്ണും എകൂതിയാ തേശത്തിലെ എല്ലാ പണ്ണേൽ നുണ്ണും ഓർത്താൻ ആത്തോരത്തുകാൽ ഒള്ളെ എല്ലാ നാട്ടിൽ നുണ്ണും മാനടവൻ മുച്ചൂടും പയണപ്പട്ട് അവൻകാക്ക് പോയെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ എകനെ കോക്കിനതൊൺ നിനച്ച് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും. ഒള്ളാക്ക് കൊടുക്കും; നാത്തവനുക്കോ അവനുക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനയ്ക്കിനതകൂടി തെയ്വം എടുത്തൊറിഞ്ചാകും.”
ഏശു തിരുമ്പി നോയ്ക്കവോളെ അവറെ തനക്ക് പുറകോടേ വരിനതെ കണ്ടെ. അന്നേരം അവൻ അവറകാക്ക്, “നിങ്കാക്ക് എന്തനേത്ത് വേണും?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ വാത്തിയാര് ഒൺ ചൊന്നെ, “റബീ, നീ ഏടെ പിശയ്ക്കിനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
നുൺ കത്തുമെ വിളക്കുവോലതാൻ ഓകന്നാൻ; നിങ്കളും കൊഞ്ചെ നാളേക്ക് അവനിലെ വെളിച്ചത്തിൽ പിരിയമടേകേക്ക് ആശിച്ചെ.
നങ്കെ ഇനി കുഞ്ചിക്കാടുവോലെ പിശപ്പാനില്ലെ. തങ്കളേ ഒണ്ടായ്ക്കി എടുക്കിനെ കോളാരിലും മാനടവനെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യിനവേരാ ചൊന്നെ ഉവതേശമെ കേട്ട് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും കാത്തിൽ ഉലേനെ ആളുകെ ആവാനില്ലെ.
ഒണ്ണാ അവൻ വായാതിനവോളെ ഒരിത്തനകൂടി ശന്തേകപ്പടാതെ നമ്പിക്കയാ വായാതോണും; നമ്പിക്കെ നാതെ വായാതിനാ കടലിൽ കാത്ത് അടിച്ച് അക്കുമിക്കും പോനെ അലവോലതാൻ.