28 വേലേ എടുത്തും വൻ ചിമടെ ചിമ്പീം ചോന്തവേരാളേ, എല്ലാരും എൻകാക്ക് വരിൻ; ഏൻ നിങ്കാക്ക് അമതിയെ തരുവിളെ.
ഏൻ എളിമേം ഇതയത്തിൽ ഇരക്കമും ഒള്ളാനാലെ എൻ ഉവതേശമെ പാലിച്ച് എൻകാൽനുൺ പടീനിൻ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ ആത്തുമാവുകാട്ടുക്ക് നിമതി കിടയ്ക്കും.
അവറെ ചിമ്പുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചിമടുകാടെ കെട്ടി മനിശരുകാട് മെപ്പിൽ വയ്ക്കുകേം ഒരു വിരളിൽകൂടി തൊട്ട് ഉതവിയെ ചെയ്യിനതുമില്ലെ.
തകപ്പൻ എനക്ക് തരിനെ ആളുകയെല്ലാം എൻകാക്ക് വരും; എൻകാക്ക് വരിനവനെ ഏൻ ഒരുനാളും ഒറിഞ്ച് പോടാത്ത്.
പെരുനാളിലെ കടശീലതും മുയ്ക്കമാനതുമാനെ നാളിൽ ഏശു എന്തി നുൺ, “തവിക്കിനെ എല്ലാരും എൻകാൽ വന്തു കുടീനിൻ.
പിന്നെ എന്തുക്ക്നേ തെയ്വമെ ചോതനെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി നങ്കാക്കും നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടുക്കും ചിമ്പുകേക്ക് കൂടാതെ ഇരുന്തെ അം വലിയെ കറുമമെ നമ്പിക്കയാനവേരാ തലേൽ വയ്ക്കിനത്?
വാങ്കിനതെ വുടെ കൊടുക്കിനതാൻ നല്ലത് ഒൺ കരുത്താവ് ഏശു ചൊല്ലിയിരുക്കിനതെ നിനച്ച് നിങ്കെ ചമ്പാരിച്ച് നോയാളികേക്ക് കൊടുക്കോണും; അത്തുക്ക് ഏൻ നിങ്കാക്ക് വശികാട്ടിയാ ഇരുക്കിനെ.
ഒണ്ണുക്കും അടിമയാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്ക് നായപുറമാണത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതലെ തന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ അത്തിൽ ഉറപ്പാ നില്ലിൻ; അടിമകാട് നുകത്തിൽ എമ്പട്ടിരുക്കിനവോലെ ഇനീം നിങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ അകപ്പട്ടോവാനില്ലെ.
കറുമമടഞ്ചവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ അവൻ അമതിയെ തരുകേം ചെയ്യും.
അതുനാലെ അവൻ തപ്പാറുകേൽ കടപ്പേക്ക് ചൊല്ലി വച്ചിരുക്കിനെ വാക്ക് ഇപ്പണും ഇരുക്കിനനാലെ നിങ്കളിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും അത് കിടയാപ്പോയെ ഒൺ വാരാതിരുപ്പേക്ക് നങ്കെ കെവുനമാ ഇരുക്കോണും.
“വരിൻ” ഒൺ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഏശുവുക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ മണവാട്ടീം ചൊന്നെ; അതെ കോക്കിനവനും “വരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലട്ടെ; തവിക്കിനവൻ വരട്ടെ; ആശിക്കിനവൻ ഉശിര് തണ്ണിയെ മത്തം കുടിയ്ക്കട്ടെ.