5 ഇം പന്നണ്ടുവേരാളാം അതികാരമെ കൊടുത്ത് ഏശു കടത്തിവുട്ടവോളെ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത് എന്തൊണ്ണാ, “നിങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേലോ ശമരിയാവുകാറാ പട്ടണങ്കാട്ടിലോ പോവാനില്ലെ.
കലിയാണത്തുക്ക് വുളിച്ച വിരുന്താളികളെ വുളിപ്പേക്ക് പണ്ണക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ടെ; ഒണ്ണാ വിരുന്താളികേക്ക് വരുകേക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
പിന്നെ പന്നണ്ട് ശിശിയരുകാടെ ഉടയാകാക്ക് വുളിച്ച്, ഇരണ്ടാളെ വീതം മുനിയെ ഉറക്കുകേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ കൊടുത്ത് കടത്തിവുട്ടെ.
പിന്നെ കരുത്താവ് വോറേ എളുവത്തിരണ്ടുവേരാളെ വുളിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ പോകേക്കിരുക്കിനെ പട്ടണങ്കാട്ടുക്കും വൊവ്വോറേ ഇടത്തുക്കും ഉടയാക്ക് മിന്നേ ഈരണ്ടീരണ്ടാളെ വീതം ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ അം വശിയേ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ വന്തെ; അവനെ കണ്ടതും ശമരിയാക്കാറനുക്ക് കനിവ് വന്തെ.
അവൻ ഏശുവിലെ കാലുക്ക് ബൂന്ത് വണയ്ങ്കി നണ്ണിയെ ചൊല്ലിയെ; അവൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ താൻ.
ഏശു പന്നണ്ട് ശിശിയരുകാടെ കിട്ടേക്ക് വുളിച്ച്, എല്ലാത്തരം മുനികാടെ ഉറക്കുകേക്കും നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കേക്കും ചക്കിതിയാം അതികാരമാം കൊടുത്തെ.
തെയ്വ രാച്ചമെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുപ്പേക്കും അവൻ അവറാത്തുക്ക് അതികാരമെ കൊടുത്ത് കടത്തിവുട്ടെ.
നീ എന്നെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തി വുട്ടതുവോലെ ഏനും അവറളെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ.
ഏശു പിന്നേം അവറകാൽ, “നിങ്കാക്ക് നിമതി, തകപ്പൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടതുവോലെ ഏനും നിങ്കളെ കടത്തിവുടുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എങ്കെ തന്തേരുകാട് ഇം മലേൽ താൻ തെയ്വമെ കുമ്പിട്ട് വന്തത്; ഒണ്ണാ എരുശലേമിൽ താൻ എങ്കെ കുമ്പിടിളത് ഒൺ എകൂതരാനെ നിങ്കെ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ അവൻ ശുക്കാർ ഒണ്ണെ ഒരു ശമരിയാ പട്ടണത്തിൽ ആക്കോവ് ഉടയാ മകനാനെ ഓശേപ്പുക്കു കൊടുത്തെ ഉശത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
ശമരിയാക്കാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ ഏശുവുകാക്ക്, “നീ ഒരു എകൂതനും ഏൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറത്തീമാനെ; പിന്നെ നീ എൻകാൽ തണ്ണിയെ കോക്കിനത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേട്ടെ. എകൂതരും ശമരിയാക്കാറാളും ഒത്തുമെ നാപ്പോമെ.
അതെ കേട്ടോൺ എകൂതര്, “നങ്കാക്ക് കണ്ടു പുടിക്കേക്ക് കൂടാത്തെ ഏളെ ഇടത്തുക്ക് ചെൻ പോകുമൊൺനെ ചെൻ നിനയ്ക്കിനത്? കിരീക്ക്കാറാ ഇടേൽ ഇരുക്കിനെ നങ്കെ ആളുകകാക്ക് പോയ് അവറളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കേക്കീ ചെൻ നിനയ്ക്കിനത്?
“നീ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ ഒണ്ണും നിനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒണ്ണും എങ്കെ ചൊല്ലിനത് ചരിതാനെ?” ഒൺ എകൂതര് ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
അവറെ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതാം തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വാങ്കിനതാം കേട്ടതും,
തേവാനോശെ കൊണ്ണത് ശവുലുക്ക് ചമ്മതമായ് താൻ ഇരുന്തത്. അണ്ണേക്ക് എരുശലേമിലെ ശവേക്ക് ചരിയാനെ തണ്ടനെ വന്തെ; അപ്പോശ്ത്തലരുകാടല്ലാതെ കരുത്താവുകാൽ നമ്പിക്കയാ ഇരുന്തയാളുകെ എകൂതിയാ ശമരിയാ ഒണ്ണാനുക്കെല്ലാം കലഞ്ച് പറന്തെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടി എങ്കെ അവറകാൽ വശനമെ ചൊന്നതെ വിലക്കുകേക്ക് എകൂതര് നോയ്ക്കെ; ഇകനെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്തെ പാപങ്കാടെ അവറെ ചെയ്യോച്ചെ. ഒണ്ണാ കടശീക്ക് തെയ്വത്തിലെ കോപം അവറളേത്തിൽ വന്തേയെ.