23 ഒണ്ണാ ഒരു പട്ടണത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടച്ചാ ഇനിയൊരു പണ്ണേക്ക് ഓടി പോനിൻ. മനിശൻ മകൻ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ എല്ലാ ഇശ്രവേൽ പട്ടണങ്കാട്ടിലും വേലേ ചെയ് ഓയാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ വരിനതെ കാണതുവരേക്ക് ഇന്നിക്കിനവേരാളിൽ ചിലവേരാ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
അവറെ പോയോഞ്ചി കരുത്താവിലെ ഒരു തൂതൻ കനാത്തിൽ ഓശേപ്പുക്ക് വെളിപ്പട്ട്, “നീ എന്തി പുള്ളയാം അവൻ തള്ളയാം കൂട്ടിയെടുത്ത് മിശ്രേമുക്ക് പോയ് തപ്പിച്ചോനിൻ; കെരോതാവ് പുള്ളെ കൊണ്ണൊറീകേക്ക് തേടിനനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നതുവരേക്ക് അങ്കേ ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഏൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം അറിവാളികളാം നീമപണ്ടിതരുകാടാം നിങ്കകാക്ക് കടത്തിവുടുക്കിനെ. അവറളിൽ ചിലവേരാളെ നിങ്കെ കൊൽകേം ചിലവേരാളെ നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറയ്ക്കുകേം വോറെ വേരാളെ നിങ്കെ എകൂതാ പള്ളികാട്ടിൽ ചാട്ടവാറിൽ അടിയ്ക്കേം പട്ടണത്തിൽ നുൺ പട്ടണത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കേം ചെയ്യും.
ഇകനെ ചെയ്യെ എല്ലാ കുലേക്കുമൊള്ളെ തണ്ടനെ ഇം വർളാട്ടിലേ വരും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
എന്തൊണ്ണാ മിന്നൽ കിശക്ക് നുൺ പുറപ്പെട്ട് പടിണാറ് പളപളക്കിനവോലതാൻ മനിശൻ മകൻ വരിനത്.
അന്നേരം മനിശൻ മകനിലെ അടകാളം വാനത്തിൽ വെളിപ്പടും; അണ്ണേക്ക് പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതിയേരും മനിശൻ മകൻ വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടിൽ വൻ ചക്കിതിയോടേം തകത്തകെ വെട്ടമോടേം വരിനതെ കണ്ട് ഉടവൻ ചങ്കുക്കടിച്ച് കോത്തേം കുലവേമായ് നിക്കും.
ഇപ്പെ പിശയ്ക്കിനവേരായെല്ലാം ചത്ത് ഓയിനത്തുക്കുമിന്നേ ഇം അടകാളമെ നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഒണ്ണാ അവൻ കുറുപ്പുനാത്തെ പണ്ണക്കാറനൊണ്ണാ, ‘എശമാനൻ ഇപ്പണേ വാരാത്ത്’ ഒൺ ഇതയത്തിൽ നിനച്ച്,
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഓകന്നാൻ തടങ്കലിൽ ആയേയതൊൺ കേട്ടാലെ ഏശു കെലീലേക്ക് തിരുമ്പി പോയെ.
അന്നേരം മനിശനായ് വന്താ അതികാരമോടേം തകത്തകെ ഒൺ നിക്കിനെ വെളിച്ചമായും വാനത്തിൽ വരുനതെ കാണും.
ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നത് അവൻ പുടീയൊൺ അവറാത്തുക്ക് നായമെ നടത്തി കൊടുക്കും. ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ പൂമീക്ക് വരിനവോളെ എൻകാൽ നമ്പിക്കയോടെ ഇരുക്കിനവേരാളെ കാണുമീ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
അന്നേരം മനിശൻ മകൻ ചരിയാനെ ചക്കിതിയിലും തകത്തകെ വെട്ടത്തിലും മഞ്ചീൽ വെളിപ്പടിനതെ അവറെ കാണും.
അതോഞ്ച് തന്നെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി എകൂതര് കങ്കണം കെട്ടിനെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതും എകൂതിയാവിൽ ഇരുപ്പേക്കു അവനുക്ക് മനശുനാതെ കെലീലാ നാട്ടിലെല്ലാം അവൻ ചുത്തിനടന്തെ.
റാവായാവോളയേ നമ്പിക്കയാനവേരാ പവുലോശാം ശീലാശാം ബെരോവായ്ക്ക് കടത്തിവുട്ടെ. അങ്ക് പോയവോളെ അവറെ എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയെ.
അം തന്നിക്കാടേ അങ്കിളെ നമ്പിക്കയാനവേരാ പവുലോശെ കടലരുകുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ; ശീലാശും തിമോത്തിയോശും ബെരോവായിലേ ഇരുന്തെ.
കലകമെല്ലാമോഞ്ച്, പവുലോശ് നമ്പിക്കയാനവേരാളെ വുളിച്ചുകൂട്ടി അവറാത്തുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ. പിന്നെ അവറകാൽ താൻ മണ്ണതൊൺ ചൊല്ലി മക്കതോനിയാവുക്ക് പോയെ.
തേവാനോശെ കൊണ്ണത് ശവുലുക്ക് ചമ്മതമായ് താൻ ഇരുന്തത്. അണ്ണേക്ക് എരുശലേമിലെ ശവേക്ക് ചരിയാനെ തണ്ടനെ വന്തെ; അപ്പോശ്ത്തലരുകാടല്ലാതെ കരുത്താവുകാൽ നമ്പിക്കയാ ഇരുന്തയാളുകെ എകൂതിയാ ശമരിയാ ഒണ്ണാനുക്കെല്ലാം കലഞ്ച് പറന്തെ.