16 ആക്കോവ് മറിയാ ആണാനെ ഓശേപ്പെ പുറക്കെ വച്ചെ. അപ്പിണിൽ നുൺതാൻ കിരിശ്ത്തു ഒൺ പേരൊള്ളെ ഏശു പുറന്തത്.
എലീയൂത് എലയാശരെ പുറക്കെ വച്ചെ; എലയാശര് മത്താനെ പുറക്കെ വച്ചെ. മത്താൻ ആക്കോവെ പുറക്കെ വച്ചെ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ പത്തിരോശ്, “നീ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
താൻ കിരിശ്ത്തു താൻ ഒൺ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ ഒൺ ശിശിയരുകാക്ക് ഏശു താക്കലെ കൊടുത്തെ.
അവറെ പോയോഞ്ചി കരുത്താവിലെ ഒരു തൂതൻ കനാത്തിൽ ഓശേപ്പുക്ക് വെളിപ്പട്ട്, “നീ എന്തി പുള്ളയാം അവൻ തള്ളയാം കൂട്ടിയെടുത്ത് മിശ്രേമുക്ക് പോയ് തപ്പിച്ചോനിൻ; കെരോതാവ് പുള്ളെ കൊണ്ണൊറീകേക്ക് തേടിനനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നതുവരേക്ക് അങ്കേ ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മാനടവൻകാട് കൂടി വന്തവോളെ പീലാത്തോശ് അവറകാൽ, “ആരളെ നിങ്കാക്ക് ഏൻ വുട്ടു തരോണും? ബറബാശ് ഒൺ ചൊന്നെ ഏശുവമൊ, കിരിശ്ത്തു ഒൺ ചൊന്നെ ഏശുവമൊ?” ഒൺ കേട്ടെ.
പീലാത്തോശ് അവറകാക്ക്, “ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവെന്നെ ഏശുവെ ഏൻ എന്തെ ചെയ്യോണും?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “അവനെ ശിലുവേൽ തറയ്ക്കോണും” ഒൺ എല്ലാരും കുലവയാ ചൊല്ലിയെ.
ചെൻ അം ആശാരിതാനെ? അം മറിയാവ് ഒൺ ചൊന്നാ മകനും ആക്കോവ്, ഓശേ, ഊതാശ്, ശീമോൻ ഒൺ ചൊന്നവേരാ തമ്മേനും താനേ? ചെൻ പെയ്ങ്കാമാരും നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ അവനെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ.
താവീത് വർളാട്ടിൽ ഓശേപ്പു ഒണ്ണെ ആൺ പുള്ളേക്ക് കിടത്തി കൊടുക്കുവെ ചൊല്ലിവച്ചിരുന്തെ മറിയ ഒണ്ണെ ഉളന്താരിച്ചികാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
അവറെ അവനെ കണ്ടവോളെ അരിശുകപ്പട്ടോൺ അവൻ തള്ളെ അവൻകാക്ക്, “മകനേ, നീ എങ്കകാൽ ഇകനെ ചെയ്യത് എന്തുക്ക്? നിൻ നിന്താരും ഏനും നിന്നെ കാണാത്തനാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തപ്പട്ട് തേടി നടന്തെ.”
അകനെ അവെ മുതെ പുള്ളയാനെ ഒരു ആൺ പുള്ളയെ പെത്തെ. അം പുള്ളെ കിടത്തുകേക്ക് ചാവാടീൽ ഇടം നാപ്പോയനാലെ പുള്ളയെ ചീലേൽ ചുത്തി പുൽ തൊട്ടീൽ കിടത്തിയെ.
ഉടയാക്ക് മുപ്പത് വരിയമായവോളെ ഏശു പൊതുവാ നല്ലെ ചേതീലെ വേലെ തുടയ്ങ്കെ. അവൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഒൺ മാനടവൻ നിനച്ചെ. ഓശേപ്പ് കേലി മകൻ,
അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ അരുമയാനെ പേച്ചെ കേട്ടവേരായെല്ലാം ഒത്തേ അരിശുകമായിരുന്ത് അവനെ പെരുമപ്പടുത്തി “ചെൻ അം ഓശേപ്പ് മകൻ താനേ?” ഒൺ കേട്ടെ.
പെൺമ്പുളെള അവൻകാൽ, “മശികാ (കിരിശ്ത്തു) വരിനതൊൺ എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; അവൻ വരിനവോളെ എല്ലാ കാരിയമാം അവൻ എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.