56 മനിശനായ് വന്താ മനിശെ മാനടവൻകാട് ഉശിരെ നാശമാക്കുവെ നാത്തെ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുവതാൻ വന്തത്) ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവും ശിശിയരുകാടും വോറൊരു കൂറാക്ക് പോയെ.
നിങ്കെ ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരാളെ വിലനാത്തവനായ് കാണാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് അവറെ തൂതരുകാട് എപ്പണും ഒണ്ടൊൺ ഏൻ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ ഇപ്പെ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത് എന്തൊണ്ണാ, നിങ്കാക്ക് എതിരായ് കുത്തമെ ചെയ്യിനാകാൽ പകറമെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിൻ വലത്തക്കോട്ടിലെ കന്നത്തുക്ക് അടിക്കിനവനുക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലെ കന്നമാം കാട്ടി കൊടിൻ.
അറന്തുപോയയാളെ തേടി കണ്ടു പുടിച്ച് കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ മനിശൻ മകൻ വന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ ഏശു “ഇത്തിനെ മതി” ഒൺ ചൊല്ലി അവൻ കാതെ തൊട്ട് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തകപ്പനേ, ചേരെ ചെയ്യിനതെന്ത് ഒൺ ചേരാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ചേരാക്ക് മന്നിപ്പെ കൊടുക്കോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവിലെ തുണിയെ പയ്ങ്കെടുപ്പേക്ക് അവറെ കുറിയിട്ടെ.
അവൻ അവറകാക്ക് തിരുമ്പി അവറളെ വിലയ്ക്കാലെ അവറകാൽ, (നിങ്കെ ഏളെ ആത്തുമാവുക്ക് അടിപ്പട്ടിരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തെ
അവറെ മില്ലോട്ടുക്ക് നടന്ത് പോയവോളെ ഒരാ ഏശുവുകാക്ക്, “നീ ഏടെ പോയാലും നിനക്ക് പുറകോടേ ഏനും വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കളുക്കൻ വരിനത് കളുപ്പേക്കും കൊൽകേക്കും നാശമെ ചെയ്കേക്കുംതാൻ; ഒണ്ണാ ഏൻ വന്തത് ആടുകാട്ടുക്ക് ഉശിരൊണ്ടാകേക്കും അതെ കനേകമായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ.
എൻ വശനമെ കേട്ട് അതെ പാലിയാത്തവനെ ഏൻ വിതിക്കിനതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ വിതിപ്പേക്കില്ലെ കാപ്പാത്തുകേക്കുതാൻ വന്തത്.
തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടത് ഉലകമെ വിതിപ്പേക്ക് നാത്തെ, അവൻനാലെ ഉലകമെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ.
ഇകനെ നിങ്കകാക്ക് കുത്തമെ ചെയ്യിനവേരാക്ക് പകറമെ ചെയ് നിങ്കെ തോൽവി അടേകേക്ക് ഇടയാവാനില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം നിങ്കാക്ക് തിൻമെ ചെയ്യിനവേരാക്ക് നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ് അത്തിൽ വെറ്റി നേടോണും.
പാപികെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ കിരിശ്ത്തു ഏശുവ് ഉലകത്തുക്ക് വന്തെ ഒണ്ണത് നമ്പുളതും ഏത്തെടുക്കെ വേണ്ടിയെ വശനമും താൻ; അം പാപികേൽ മുതയാൾ ഏൻ താൻ.