55 അവൻ അവറകാക്ക് തിരുമ്പി അവറളെ വിലയ്ക്കാലെ അവറകാൽ, (നിങ്കെ ഏളെ ആത്തുമാവുക്ക് അടിപ്പട്ടിരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തെ
ഏശു തിരുമ്പി നുണ്ണാലെ, “ഉരുമനേ, എന്നെ വുട്ടുപോ; നീ എനക്ക് തടങ്കലായ് ഇരുക്കിനെ; നിൻ ഇം നിനപ്പ് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതില്ലെ മനിശെ മാനടവനിൽ നുണ്ണൊള്ളതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് ഏശുവുകാക്ക്, “ആരെല്ലാം നിന്നെ തള്ളി ചൊല്ലിയാലും ഏൻ ചൊല്ലാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ; ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിലൊണ്ടായെ ഒരാ ഉടയാ വാളെ ഊരിയെടുത്ത് വലിയെ വലിയെ പൂയാരി പണ്ണക്കാറൻ ചെവിയെ വെട്ടി എടുത്താച്ചെ.
ഒണ്ണാ അവൻ ശിശിയരുകാടാനെ ആക്കോവും ഓകന്നാനും അതെ കണ്ടോൺ, “കരുത്താവേ, (ഏലിയാവ് ചെയ്യതുവോലെ) മേലോകത്തിൽ നുൺ തീയെ ഉറയ്ക്കി എങ്കെ ചേരളെ നാശമാക്കട്ടെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
മനിശനായ് വന്താ മനിശെ മാനടവൻകാട് ഉശിരെ നാശമാക്കുവെ നാത്തെ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുവതാൻ വന്തത്) ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവും ശിശിയരുകാടും വോറൊരു കൂറാക്ക് പോയെ.
ആളുകെ എന്നെ നമ്പാത്തനാലെ പാപമപ്പത്തീം
ഒരേ വായിലേ നങ്കെ നൽമെ ചൊല്ലുകേം ചാപ്പമെ ഇടുകേം ചെയ്യിനെ. പിരിയമാനവേരാളേ, ഇകനെ ചെയ്യിനത് ചരിയില്ലെ.
നിങ്കകാൽ നിച്ചനാതെ ചെയ്യിനവേരാകാൽ നിങ്കെ നിച്ചനാതെ ചെയ്യാതേം നിങ്കാക്ക് ചാപ്പമെ ഇടിനവേരാകാൽ ചാപ്പമെ ഇടാതേം അവറളെ കൂശാടിവുടിൻ. എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം നിങ്കളെ കൂശാടുകേക്കുതാൻ വുളിച്ചിരുക്കിനത്.
എനക്ക് പിരിയമൊള്ളവേരാകാക്കെല്ലാം ഏൻ പിണങ്കുകേം തണ്ടനെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ; അതുനാലെ നീ ഉശാരായിര്; മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്.