49 “എശമാനനേ, നിൻ അതികാരത്തിൽ ഒരു മനിശൻ ചാവറെ ഉറക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ടെ; അവൻ നിൻ ശിശിയൻ നാത്തനാലെ അവൻ ചെയ്യിനെ കാരിയത്തിൽ നുൺ എങ്കെ അവനെ വിലയ്ക്കാച്ചെ” ഒൺ ഓകന്നാൻ ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഓകന്നാൻ അവനെ വിലയ്ക്കി അവൻകാക്ക്, “ഏൻ നിന്നാലെ രാടിപിരാടുകേക്കിരുക്കിനെ, പിന്നെ നീ എൻ കാക്ക് രാടിപിരാടുകേക്ക് വരിനതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ, “അന്താൻ എശമാനനേ, എങ്കെ റാവെല്ലാം വലയിട്ടപ്പണും ഒരു കുരുമ്പകൂടി കിടയാപ്പോയെ; ഒണ്ണാലും ഏൻ നിൻ ചൊല്ലുക്ക് വലയെ ഉറക്കാം” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ ഏശുവുകാൽ നുൺ തിരുമ്പി പോകേക്കായവോളെ പത്തിരോശ് ഏശുവുകാക്ക്, “എശമാനനേ, നങ്കെ ഇങ്ക് ഇരുക്കിനത് നല്ലത്; എങ്കെ മൂണ് ഊയൻ കൂരയെ ചെയ്യട്ടെ. ഒൺ നിനക്കും ഒൺ മോശേക്കും ഇനിയൊൺ ഏലിയാവുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. താൻ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ അവനുക്ക് തിക്കിനാപ്പോയെ.
“ഇം ഏശുവെ പേരേത്തി മനിശെ മാനടവനെ പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പാനില്ലെ ഒൺ എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് തിട്ടമിട്ടതാനേ?” അപ്പണും നിങ്കെ എങ്കെ ചൊല്ലിയതെ കോളാതെ നിങ്കെ ഉവതേശമെ എരുശലേമിലവേരാക്കെല്ലാം വെളിവായ്ക്കി കൊടുക്കിനെ; അം മനിശൻ ചാവിലെ കുത്തമെ എങ്കെ തലേൽ വയ്പ്പതാനീ നിങ്കെ കങ്കണം കെട്ടിനത്.
അതുമട്ടുമില്ലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടി എങ്കെ അവറകാൽ വശനമെ ചൊന്നതെ വിലക്കുകേക്ക് എകൂതര് നോയ്ക്കെ; ഇകനെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്തെ പാപങ്കാടെ അവറെ ചെയ്യോച്ചെ. ഒണ്ണാ കടശീക്ക് തെയ്വത്തിലെ കോപം അവറളേത്തിൽ വന്തേയെ.