28 ഇം കാരിയങ്കാടെ ചൊല്ലി എട്ട് നാളോഞ്ച് ഏശു പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം ആക്കോവാം ഉടയാ കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടിയെടുത്ത് വായാതുകേക്ക് മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
മാനടവൻകാടെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു വായാതുവേക്ക് തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ; റാവായവോളെ അവൻ തൻബാട്ടിൽ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
മാനടവൻകാടെ കണ്ടതും ഏശു മീത്തിലെ മലേൽ ഓറിയിരുന്തെ. ശിശിയരുകാടും അവൻകാക്ക് വന്തെ.
പിത്തുനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് ആരും നാത്താൻ ഏശു പോയ് ഒരയാ വായാതി ഇരുന്തവോളെ,
അകനെ അവറളെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു വായാതുവേക്ക് തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
മാനടവൻകാട് രാടിപിരാടിയവോളെ ഏശുവും രാടിപിരാടിയെ. അവൻ വായാതിയവോളയേ വാനം തുറന്ത്,
ഒണ്ണാ അവൻ പലവട്ടമും ആരും നാത്താൻ പോയി വായാതികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
പള്ളീലെ മൂപ്പൻ കൂരേക്ക് ഏശു വന്തവോളെ പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം ആക്കോവാം പുള്ളെ തന്താരാം തള്ളയാം അല്ലാതെ വോറേ ആരളാം അകത്തിലോറുവെ അനുമതി കൊടുത്തതില്ലെ.
ഒരുനാ ഏശു തൻബാട്ടിൽ വായാതിയിരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്തെ. ഏശു അവറകാക്ക്, “ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
അന്നേരം ഏശു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയ് ഉടയാ ശിശിയരുകാടും മത്തും അങ്ക് ഇരുന്തെ.
ഇം മൂണാം വട്ടം ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വരിനെ. “ഇരണ്ടോ മൂണോവേരാ ചൊന്നെ ശാച്ചിയത്തിൽ ഏളെ കാരിയമാം ഉറപ്പാക്കാം” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
കിരിശ്ത്തു ഇം ഉലകത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തവോളയേ ചാവിൽ നുൺ രച്ചിക്കേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കുലവയായൊള്ളെ കോത്തയോടേം കണ്ണീരോടേം വായാത്തുകയാം കെഞ്ചുകയാം ചെയ്യെ. ഏശുവുക്ക് തെയ്വത്തുകാക്കൊള്ളെ പേടിനാലെ അത്തുക്ക് വതിലും കിടച്ചെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ചക്കിതിയാം വെളിപ്പടുത്തലാം നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയത് കിശവി കതെ കേട്ടതുനാലെ നാത്തെ, അവൻ മകിമെ എങ്കെ കണ്ണാരെ കണ്ടതുനാലതാൻ.