20 അത്തുക്ക് ഏശു, “നിങ്കെ എന്നെ ആരൊൺ ചൊന്നെ” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “തെയ്വം കടത്തിവുട്ടെ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“മശികായചൊല്ലി നിങ്കാക്ക് എന്തനേത്ത് തോണെ? അവൻ ആര് മകൻ?” ഒൺ കേട്ടെ. “താവീത് മകൻ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു ഒണ്ണാം കുരവുടാതെ നുണ്ണെ. വലിയെ പൂയാരി പുറകോടും അവൻകാൽ, “ഏൻ നിൻകാൽ കോക്കിനെ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിൽ ചത്തിയമെ അടിച്ച് ചൊൽ, നീ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തുവീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഇണങ്കരെ മട്ടും വണങ്കിനതൊണ്ണാ എന്തൻ ഉവകാരം? എകൂതരല്ലാത്തവേരാകൂടി അതമേതാനേ ചെയ്യിനത്?
അപ്പണും ഏശു ഒണ്ണാം കുരവുടാതേം വതിലെ ചൊല്ലാതേം നുണ്ണെ. അമ്പോളെ വലിയെ പൂയാരി പിന്നേം അവൻകാൽ, “നീ വായ്ത്തപ്പട്ടെ തെയ്വ മകൻ കിരിശ്ത്തുവീ” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ എന്നെ ആരൊൺ ചൊന്നെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “നീ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“നീ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തുവീ? ഒൺ എങ്കകാൽ ചൊൽ” ഒൺ അവറെ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചൊല്ലിയാ നിങ്കെ നമ്പാത്ത്;
അത്തുക്ക് ശിശിയര്, “ചിലരെ ചൊന്നത് ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ താൻ ഒണ്ണും വോറേ ചിലരെ ചൊന്നത് ഏലിയാവുതാൻ ഒണ്ണും ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നത് ഇല്ലെ മിന്നോരു കാലത്തിൽ ചത്തുമാണ്ടെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളിൽ ഒരാ ഉശിരോറി എന്തി വന്തിരുക്കിനതാൻ ഒണ്ണും താൻ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അപ്പണേ അന്തിരയോശ് ഉടയാ തമ്മേനാനെ ശീമോനെ കണ്ടു പുടിച്ച് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ ചൊന്നെ മശികായെ കണ്ടു പുടിച്ചേയെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവ്വോളെ നതാനിയേൽ, “റബീ, നീ തെയ്വ മകൻതാൻ; നീ താൻ ഇശ്രവേലിലെ രാശാവ്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവെ അവൻകാക്ക്, “അന്താൻ കരുത്താവേ, ഉലകത്തുക്ക് വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു നീതാനൊൺ ഏൻ നമ്പുനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും നമ്പിനതുനാലെ അവൻ നാമത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഉശിര് ഒണ്ടാളത്തുക്കുച്ചൂട്ടീം ഇതയെല്ലാം എളുതിയിരുക്കിനെ.
“ഏൻ ഇത്തിനെ കാലം ചെയ്യെ കാരിയങ്കാടയെല്ലാം എൻകാൽ ചൊല്ലിയെ ഒരു മനിശനെ വന്തു കാണിൻ; അവൻ ഒരുവോളെ കിരിശ്ത്തുതാനോ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ അം പെൺമ്പുള്ളേകാൽ, “ഇനി നിൻ വാക്കുകാടുനാലെ നാത്തെ എങ്കെ നമ്പിനത്; ഇപ്പെ എങ്കാക്കേ കോക്കുകേം ഇം മനിശനേതാൻ മെച്ചക്കമാ ഉലകത്തിലെ രച്ചകൻ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
വോറേ ചിലവേരാ, “ചെൻ കിരിശ്ത്തുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ വോറേ ചിലവേരാ, “കെലീലാവിൽ നുണ്ണീ കിരിശ്ത്തു വരിനത്?
കിരിശ്ത്തു കറുമമടേകേം ചത്തവേരാളിൽ നുൺ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യിളതാൻ ഒൺ അവൻ തിരുവെളുത്തെ പേരേത്തി തെളിവായ്ക്കി കൊടുക്കുകേം, “ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ ഇം ഏശുതാൻ അം കിരിശ്ത്തു” ഒൺ ചൊൽകേം ചെയ്യെ.
അകനെ അവറെ മിന്നുക്ക് പോയ് തണ്ണി ഒള്ളാനായതും, “ഇതെ തണ്ണി ഏൻ രാടിപിരാടിനത്തുക്ക് എന്തൻ വുറോതം” ഒൺ കങ്കാണി കേട്ടെ.
അപ്പണും ശവുൽ പേടിനാതെ, “ഏശുവുതാൻ കിരിശ്ത്തു” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലി തെമശ്ക്കോശിൽ പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരെ മൂച്ചാട്ടമില്ലാതായ്ക്കെ.
ഏശുവെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നമ്പുനവേരാ ആരായിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ മക്കെ താൻ. തകപ്പൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം അവനിലിരുന്ത് പുറന്തവേരാകാക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിളതാനേ?