52 എല്ലാരും അവളെ നിനച്ച് പെരിളെ ചൊല്ലി കോന്തിരുന്തവോളെ “കേശാതേൻ, അവെ ചാകാപ്പോയെ ഉറങ്കിനത് മട്ടുംതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എങ്കെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കുശലെ ഊതിയെ, നിങ്കെ ആടിയതില്ലെ; എങ്കെ പെരിളെ ചൊല്ലി കോന്തെ, നിങ്കെ കോന്തതില്ലെ; ഇകനെ ചന്തേലിരുന്ത് അക്കുമിക്കും വുളിച്ച് ചൊന്നെ കുഞ്ചിക്കാടുവോലതാൻ അവറെ.
അവനുക്കുചൂട്ടി പെരിളെ ചൊല്ലി കേശിനെ പെണ്ണാകൂടി ചേന്ത് ചരിയാനെ മാനടവൻ കൂട്ടം അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
ഇതെ കാൺമ്പേക്ക് വന്തെ മാനടവൻകാടെല്ലാം ഇകനെ നടമായതെല്ലാം കണ്ട് ചങ്കുക്കടിച്ച് കതറി കോന്ത് കൂരകാട്ടുക്ക് തിരുമ്പി പോയെ.
പള്ളീലെ മൂപ്പൻ കൂരേക്ക് ഏശു വന്തവോളെ പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം ആക്കോവാം പുള്ളെ തന്താരാം തള്ളയാം അല്ലാതെ വോറേ ആരളാം അകത്തിലോറുവെ അനുമതി കൊടുത്തതില്ലെ.
അങ്ക് ഇരുന്തവേരാക്ക് അവെ ചത്തേയതാൻ ഒൺ കുറിപ്പാ തിക്കിലൊണ്ടായനാലെ അവനെ വെക്കം കെടുത്തി ചൊല്ലി ചിരിച്ചെ.
ഏശുവുക്ക് ഇതെ കേട്ടവോളെ, “ഇം നോയ് ചാവോടെ മുടീകേക്കില്ലെ, പിന്നെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തത്തുക്കും അകനെ തെയ്വ മകനുക്ക് മകത്തം കിടയ്ക്കിളത്തുക്കുംതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.