5 “ഒരു വിതകാറൻ വിതയ്പ്പേക്ക് പുറപ്പട്ട് പോയെ; വിതച്ചവോളെ ചിലതുകാട് വശീൽ ബൂന്തെ; അത് മെച്ച് കുണംനാതെ നാശമാക്കുകേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട് വന്ത് അത് ഒത്തേ കൊത്തി തിന്നുകേം ചെയ്യെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നല്ലെ വിത്തെ വിതച്ചെ മനിശൻ എന്നത് മനിശൻ മകൻതാൻ.
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാട് മുച്ചൂട്ടുക്കും ഉപ്പുവോലതാൻ; ഒണ്ണാ ഉപ്പുക്ക് അത്തിലെ രുശി നാപ്പോയാ പിന്നെ എത്തിൽനേ അതെ രുശിയാക്കേക്ക് മുടിയും? പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ചാപ്പിലെ മനിശെ മാനടവനുക്ക് മെച്ച് നടക്കുകേക്കല്ലാതെ വോറൊണ്ണുക്കും ഉതവാത്ത്.
വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ ചിലവേരാ തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനത്. ചിലവേരാ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ വച്ചാലും തൊപ്പനൊൺ മുനികാട് വന്ത് തെയ്വ വശനമെ ഇതയത്തിൽ നുൺ എടുത്തൊറിയും.
പിന്നെ പലപലെ പട്ടണത്തിൽ നുണ്ണും ഒരുകുമി ആളുകെ കൂടി വന്തവോളെ ഏശു കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്,
ചിലതുകാട് പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണുക്ക് ബൂന്തെ; അത് മുളച്ച് വന്തതും നനവ് നാപ്പോയനാലെ ഉലന്തും മണ്ടിയേയെ.
അതുനാലെ എപ്പനൊണ്ണാലും തവറി പോകാതിരുക്കേക്ക് നങ്കെ കേട്ടതെ കെവുനമാ വച്ചിരുക്കോണും.