49 അവൻ ഇകനെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളയേ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് കൂരേലിരുന്ത് ഒരാ വന്ത്, “നിൻ മകെ നാത്തെ, എശമാനനെ തൊല്ലെ ചെയ്യാതെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശുവുക്ക് അതെ തിക്കിനൊണ്ടായതും അവറകാക്ക്, “പെൺമ്പുള്ളയെ അലക്കശിക്കിനത് എന്തുക്ക്? അവെ എൻകാൽ നല്ലെ കാരിയമാതാനേ ചെയ്യത്.
ഏശു ഇകനെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പനാനെ ഒരാ വന്തു അവനെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “എൻ മകെ ഇപ്പെ നാത്തെ; നീ വന്തു അവളേത്തിൽ കയ്യെ വച്ചാ അവേക്ക് ഉശിരു കിടയ്ക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറളും മത്തും ഏശു ആത്തോരത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ, അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് വന്തോൺ കാലുക്കു ബൂന്ത്,
‘എന്നെ തൊന്തരവെ ചെയ്യാതെ വാതിലെ അടച്ചിരുക്കിനെ കുഞ്ചിക്കാടും ഏനും മൊത്തമാ കിടന്ത് ഉറങ്കിനെ; എനക്ക് എന്തി വന്ത് തരുകേക്ക് കൂടാത്ത്’ ഒൺ അകത്തിലിരുന്ത് വതിലെ ചൊല്ലിയാലും
അത്തുക്ക് ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; കൂരേകാൽ ആയവോളെ പട്ടാളത്തലവൻ ഉടയാ ഇണങ്കരെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “കരുത്താവേ, നീ വരുത്തപ്പടാതെ; നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ.