48 ഏശു അവേകാക്ക്, “മകളേ, നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ അതുനാലെ നോയ്മാറി നല്ലാ നിമതിയാ പോ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ നീതീക്ക് വെറ്റി കിടയ്ക്കിനത് വരേക്ക് തതഞ്ചെ ഊറെ അവൻ ഒടിയാത്ത്; പുകേനെ തിരിയെ കെടുക്കുകേമില്ലെ.
പിന്നെ ഏശു ശതാതിപൻകാക്ക്, “നീ കൂരേക്ക് പോ, നിൻ നമ്പിക്കവോലെ നിനക്ക് വരട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അമ്പോളയേ അവൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
ചിലയാളുകെ തളന്ത് കിടന്തെ ഒരാളെ പായോടെ ഏശുവുകാക്ക് കുടത്തെ; അവറെ നമ്പിക്കയെ ഏശു കണ്ടോൺ തളന്ത് കിടന്താകാൽ, “മകനേ, ചുണയോടെ ഇര്; നിൻ പാപങ്കാടെ മന്നിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു തിരുമ്പി നോയ്ക്കി അപ്പിണെ കണ്ടവോളെ, “മകളേ, പേടിയാതെ ഇര്; നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അവേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
ഏശു അവേകാക്ക്, “മകളേ, നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നോയ്മാറി നല്ലാ നിമതിയാ പിശേൻ.”
ഏശു അവൻകാക്ക്, “എന്തി മണ്ട്; നിൻ നമ്പിക്കെ നിന്നെ ചുകമായ്ക്കിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നിനക്ക് പാരുവെ കിടയ്ക്കട്ടെ; നീ നമ്പിയതുനാലെ നിനക്ക് ചുകമായിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു അവേകാക്ക്, “നിൻ നമ്പിക്കെ നിന്നെ കാപ്പാത്തിയിരുക്കിനെ; അമതിയാ പോ” ഒണ്ണെ.
താൻ ചെയ്യത് മറച്ച് വയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത് ഒൺ പെൺമ്പുള്ളേക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായവോളയേ അവെ തറുതറുത്ത് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് വന്ത് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് താൻ എന്തുക്ക് ഏശുവെ തൊട്ടതൊണ്ണും തൊട്ടവോളയേ തനക്ക് ചുകം കിടച്ചതാം അവെ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് വെളിവായ്ക്കെ.
പവുലോശ് കുരവുടിനതെ കേട്ട് അവൻ വുറയ്ക്കെ വുറയ്ക്കെ നോയ്ക്ക് ഇരുന്തെ; ചുകമാവെ അവനുക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ കണ്ടാലെ,
അവറവോലെ നങ്കളും ഒരു നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവേരായാനെ; ഒണ്ണാലും കേട്ടവേരാളിൽ നമ്പിക്കെ ഒണ്ടാകാപ്പോയനാലെ കേട്ടെ വശനം അവറാത്തുക്ക് ഉതകാപ്പോയെ.